Moro, u Prota wszystko w porządku, jeśli chodzi o zdrowie fizyczne, zabawniej jest, jeśli chodzi o przyzwyczajanie do sporej ilości ludzi i psów w okolicy. Na działce były tylko dwie suki "z doskoku", a tu, na psiej łączce plącze się w porywach i kilkanaście różnych psów, małych, dużych, młodych, starszych, łagodnych i nie, a wszystkie trzeba obwąchać, trącić nosem, czasem szczypnąć w kark, "wymienić wizytówki" przy krzaczku, polizać po fąflu itd. Jeśli pani nie pozwala iść do jakiegoś psa (bo agresywny, albo pies, albo pan
), wtedy Prot zapiera się wszystkimi nogami w ziemię i mam muła, a nie psa
40 kilo wrośnięte w ziemię z ostrym przechyłem w stronę kumpla
Prot nie lubi biegać z innymi psami, woli się poprzewracać, posiłować, lizać i ... śpiewać do nich psie arie operowe. Nie wiem, czy przez nos, czy przez zęby, a może jeszcze inaczej, ale te śpiewy "rozbierają" wszystkich - i właścicieli, i psy
No chyba, że jakiś pies niebacznie warknie. Wtedy z mojego aniołka, kotka i Maleństwa, Prot zmienia się w żmiję, pumę czy inne zwinne i zjadliwe zwierzątko
Potrafi nawet skakać (!), albo wywinąć się z obróżki
żeby tylko dosięgnąć drania i pokazać mu, kto ma więcej testosteronu!!! I tak zdarzyło się kilka razy, z różnymi psami. Ręce mi opadały, bo dla mnie to niedopuszczalne, rozumiem, że pies po dłuższej nieobecności musi sobie "wyrobić nazwisko", musi pokazać, kto rządzi na wspólnej łące, ale ja tego nie akceptuję, bo to właśnie
wspólna łąka, a każdy ma na niej równe prawa, nie mówiąc o dobrym wychowaniu! Ale jak to przetłumaczyć psu??? Karcić mogę, owszem, ale wtedy paradoksalnie pies może zrozumieć, że to "tamte" psy są groźne i należy się przed nimi bronić zębami. Izolować mogę, owszem (spacerować bokami i w środku nocy), ale to nie eliminuje problemu, a tylko go nasili. Pat
Wreszcie wpadłam na genialny pomysł: po pierwszym takim wyskoku Prota na popołudniowym spacerze, zarządziłam odwrót i natychmiast wróciliśmy do domu. No i sama sobie strzeliłam gola, bo Prot zdążył tylko raz siknąć, a reszta godzinnego spaceru została odłożona na potem, czyli zamiast trzy, miałam cztery wyjścia
Ale Po takiej nauczce Prot znowu jest jak anioł
Chyba zrozumiał, że zabawy w warczenie skutkują końcem spaceru. Jeśli jeszcze ze dwa razy powtórzymy tę naukę, może zapamięta na dłużej i znowu będzie się beztrosko bawił z każdym kumplem, głośnym, cichym, jakimkolwiek. W końcu wyżeł to nie doberman, bull czy amstaf, nie został stworzony do walki, tylko do biegania i do towarzystwa. A jeśli ja robię za latawiec na końcu smyczy, to dziękuję za takie towarzystwo
dla Ciebie, że dałaś mu dom.
i od tamtej pory omija obcych :P
