Dobrze gadasz wszystko ma swoje wady i zalety, ale teraz z perspektywy czasu, stwierdzam że po raz drugi nie przeprowadziłbym sie na wieś, mimo że kocham przyrodę, domek, ogródek. Niestety, ale na wsi, czy w jej okolicach jest trudność w znalezieniu pracy, a nie wyobrażam sobie, żeby dwoje rodziców dojeżdzało codzienie do miasta do pracy, gdyż dojazdy zajmują po ok. 1,5 do 2 godzin dziennie w zależności od korków. Czyli osiem godzin pracy plus 2 godziny dojazdów, czasami jeszcze zakupy i nie widzi się dziecka, żony, męża przez 11 godzin dziennie. Dojazdy do pracy po częsci ułatwia samochód dla każdego z obojga rodziców, przypadku komunikacji autobusowej dojazdy do pracy mogą trwać dłużej. Dużo ułatwia jak się posiada zaplecze rodzinne takie jak: babcia, dziadek, ciocia wujek, które może nas wyręczyć z dowiezienia dziecka do przedszkola, bo przedszkole jest czynne od godziny 6,30 do 16,30, więc trzeba z pracą dostosowywać się do do godzin działania przedszola. Jeden rodzic rano zazwozi dziecko a drugi odbiera z przedszkola. Albo zarabiać wystarczająco dużo pieniędzy, żeby było cżłowieka stać na opiekunkę czy kogoś tego typu, a więc kołóo się zamyka. Dlatego obecnie podtrzymuję, to co napisałem, iż na pewno z małym dzieckiem nie przeprowadziłbym się na wieś, chyba że jedno z rodziców nie musi pracować i jest samochód.
Ale na starość, czy też jak dzieci już "wyfruną z domu", to jest jak najbardziej za mieszkaniem na wsi.
Mam nadzieję, że po paru latach nie będę żałowała tego kroku...
