Ale inni zrównoważyli głupotę z biedą, a ja nigdy się z tym nie zgodzę. Przyznam, że mną zatelepało jak to przeczytałam.Comcia pisze:Ewo - XX lat temu miałam taki dołek że jak koleżanka przyniosła bochenek chleba a ja znalazłam w piwnicy zapomniany słoik dżemu to cieszyłyśmy się ze mamy co jeść i co dać swoim dzieciom.
Ja to pamiętam.
I nie uważam siebie ani za głupią ani za biedną.
I jeszcze raz napiszę - nie opierajcie pojęcia biedy na leniwych patologiach bo nigdy nie uda się Wam dostrzec prawdziwej biedy i rozpaczy ludzi, którzy ją spotkali na swojej drodze.
Jest pewna pani około 50-tki, całkiem młoda kobieta. Mieszka gdzieś w Warszawskiej dzielnicy, takiej gorszej. Myślę, że gorszej bo mieszkania tam ogrzewa się piecami na węgiel. Pani ta ma rentę 600 zł i całkowity zakaz pracy. Ma na utrzymaniu nastoletniego syna. Dwa lata temu jej mąż odszedł chory na raka. W tej chwili kobieta stara się żyć, tylko jak można żyć we dwójkę za takie wypasione pieniądze? Pani podjęła pracę na czarno - sprząta - bo nie ma żadnego wyjścia. Żadnej perspektywy. Pani zajmuje się też pomocą dla bezdomnych zwierząt - bo na tym świecie już tak jest, że Ci co nic nie mają, dzielą się najwięcej z innymi stworzeniami.
Tam nie było alkoholizmu, lenistwa, papierosków i nie ma nadal, za to jest bieda.
Cały rok zbieramy dla niej karmę dla zwierząt - szczególnie kociaków, a przed zimą staramy się zakupić wspólnie węgiel.
, ja zrozumiałem z tej wypowiedzi po prostu że dzielnice w których ogrzewa się węglem są gorsze 
