Rzodkiewek już prawie nie ma
Cieszę się, że robakom nie smakowały
Pogodę mamy cudną. Od kilku dni karczuję ziemię za domem, żeby pomidory posadzić. Tam przez wiele lat rosły tylko chwasty. Perzu tyle, że nawet łopaty nie da się wbić. Ale się uparłam. Bodaj kawałeczek wydrzeć, a pomidory swoje muszę mieć. Może do końca tygodnia uda mi się je posadzić.
I zaczynają kwitnąć maki. Codziennie ich więcej. Wyrywając chwasty maki oszczędzałam, żeby tak pusto nie było. I teraz mam przed domem chaszcze makowe. Ale punkt kulminacyjny kwitnienia dopiero przede mną. Jest cała masa pąków kwiatowych, więc jak się wszystkie rozwiną będzie cudnie. Wczoraj zakwitł jeden, dzisiaj sześć, a ile zakwitnie jutro?
Ale po kwitnieniu maki pójdą precz i trzeba będzie coś w tym miejscu zasadzić. Nie wiem jeszcze co. Coś trzeba będzie kupić, bo jak znowu łyse pole zostanie, to go chwasty przejmą we władanie.
A wiecie co mnie najbardziej męczy? Że muszę pracować. Wczoraj tak mnie do ogródka ciągnęło, że potem siedziałam do 3 nad ranem, żeby z robotą na dzisiejszy poranek zdążyć. Ech, dzisiaj znowu zarwana nocka mnie czeka. Kto wymyślił emancypację???
Dorotko Smakowicie wyglądają te pierwsze zerwane rzodkieweczki 
