Ja w sierpniu ubiegłego roku straciłam pieska, który był z nami 17 lat. I dopiero teraz o tym wspominam... - a żeby nie myśleć w wolnych chwilach, znaleźć dla umysłu jakieś zajęcie, właśnie założyłam swój wątek... I zamieszanie wokół roślin, zdjęć, ich porządne opisywanie, pozwoliło się z dnia na dzień jakoś z tym uporać.
Nie chodzi o to, czy była kotka z Wami długo czy krótko - liczy się strata istoty kochanej, i to jest dla Was przypuszczam właśnie bolesne. Niemniej Beatka ma rację - jak pokażesz nam swoje zielone cuda, my je pochwalimy (albo i nie z czystej zazdrości
) to z pewnością będzie troszkę lżej. Jesteśmy z Tobą
I tęsknimy za zdjęciami Twoich roślinek, także do roboty... szkoda czasu na depresje 
, także i po niej można żyć, a niektóre nawet twierdzą, że życie się dopiero zaczyna. I ja też tak uważam (bo przecież innego wyjścia nie mam) 
Trzeba się tylko zdystansować. I wygodnie wymościć w kaktusach 
