Doktorze, nie uśmiercaj mnie ( eutanazja z życia wz.)

[whitedame]

Zgadza się Janusz. Bywają przypadki beznadziejne. Szczególnie po ciężkich wypadkach lub nowotworach, po interwencji lekarskiej.
Ale czasami z jakiejś przyczyny pacjent skazany lekarską diagnozą wciąż żyje.
Czasami ta chęć umierania, czyli prośba o eutanazję jest spowodowana kiepskim stanem psychicznym, był taki przypadek w Polsce, ktoś tu chyba o nim wspominał.
Wystarczyło podbudować chłopaka, dać mu cel i możliwości i stał się cud.
Czytałam o takim eksperymencie w USA, gdzie połączono Dom dziecka i Dom seniora.
Starzy ludzie wprost ozdrowieli a stan psychiczny dzieciaków znacznie się poprawił.
Dano tym ludziom cel i możliwości.
Co do transplantologii to też mam mieszane uczucia Zefirko. Narządy aby nadawały się do przeszczepu muszą być pobierane od jeszcze żywego dawcy.
Ja lekarzom nie ufam na tyle by zostawić wszystko w ich rękach.

[kaLo]

Jak to mówią starość to nie choroba. Ci ludzie fizycznie byli zdrowi (w miarę) i możliwość obcowania z rozbrykanymi dziećmi wyciągnęła ich z depresji, dała zastrzyk energii.

[Jolek]

Byłam na odwiedzinach w szpitalu. To co zobaczyłam z osobą towarzyszącą mega nas zbulwersowało nie wspominając o ,,młynie w brzuchu".Nawet nie będę tego opisywać bo to jest ,,okrutne". Gdy zdałam relację rodzinie cierpiącej usłyszałam ,,woleli by, aby nie cierpiała ale ma zdrowe serce". Tak więc z odleżynami do kości, skrępowana czeka aż alzheimer i choroby towarzyszące dokończą swoje dzieło.

[x-Z-a klon]

Właśnie o takich stanach piszę. I nikt mnie nie przekona, że w takim przypadku byłoby to morderstwo.

[Jolek]

Najgorsze jest to że, widziałam jak głęboko w poważaniu mają taką chorą osobę pielęgniarki po mojej interwencji.Chyba liczyli ze się udusi.
Po rozmowie z lekarzem przeniesiono siostrę do innej sali. ONA MUSIAŁA NA TO PATRZEĆ BEZ PARAWANU!!!

[whitedame]

Jak myślisz Jolek, dlaczego nie pozwalam zabrać swojej Babci do szpitala.
Mimo iż, podobno wg słów lekarki było to jedyne wyjście. Inaczej umrze w parę dni.
Parę dni dawno minęło, więc może są rzeczy i stany wobec których medycyna jest bezsilna?
Nieważne ile jeszcze Babci zostało, ważne że gdy będzie odchodzić, będzie otoczona kochającą rodziną a nie bezdusznym personelem szpitalnym.
Pamiętam taką scenę z oddziału neuroligicznego jak kilka lat temu Babcia, jeszcze chodząca tam leżała.
Na sąsiednim łóżku leżała niechodząca, zapampersowana staruszka, non stop śpiąca, pewnie na prochach z głębokimi odleżynami, byłam świadkiem jak robiono opatrunki.
Zapach pozwalał przypuszczać, że się wypróżniła i nie było to siku.
Poszłam do dyżurki pielęgniarek i mówię co i jak.
One mi na to : pampersy zmieniamy na początku zmiany, jak przyjdzie zmiana o 19ej to to zrobi.
Ale, mówię ta Pani ma odleżyny a jest 14ta.
Nie szkodzi my mamy swoje przepisy.

Wiele w szpitalach się zmieniło na lepsze i ładniejsze, kafelki, łazienki, fartuszki, sprzęt ale ludzie tam pracujący zmienili się na gorsze.