Miało być pochmurno, zimno i wietrznie. Rano rzeczywiście słońce nie zdołało się przebić przez grubą warstwę chmur, ale już po jakimś czasie znalazło sobie szczelinkę, przez którą puściło wiązkę cieplejszych promieni. Mimo wszystko miałam postanowienie nie ruszać się z domu, wczoraj wystarczająco zmarzłam i nie marzyła mi się powtórka z rozrywki. Jak zwykle jednak okazało się, że czegoś tam mi zabrakło i chcąc nie chcąc musiałam zmienić plany i jednak przejść się do sklepu. Nie było nawet mowy, żeby ktoś mnie zastąpił, bo przez kilka dni jestem sama, co prawda Filip przyjechał na późne śniadanie, ale dalej jechał do jednych i drugich Dziadków, to już nie chciałam zawracać mu głowy. I całe szczęście, że tak się stało, bo nie zdążyłam nawet dojść do sklepu, jak zmieniłam zdanie i ruszyłam na spacer na swoje ulubione łąki
W tej chwili rządzą się tam właściwie tylko wierzby, ale właśnie teraz są tak piękne, że zatrzymywałam się przy nich kilkukrotnie, co zaraz sami zobaczycie. Spacerujących zdecydowanie mniej niż zwykle, jednak dość silny wiatr skutecznie zniechęcał ludzi do aktywności. Kilku biegaczy, kilku rowerzystów, cisza i spokój, czyli tak jak lubię. Zresztą tam nigdy nie ma hałasu mimo iż jest to dość popularna trasa. Bardzo ją lubię i w sezonie bywam tam dość często wypatrując składników do kosmetyków. To zadziwiające, że na w sumie tak niewielki obszarze występuje takie bogactwo ziół
Po raz pierwszy wybrałam się tam pieszo, do tej zawsze jeździłam rowerem i muszę przyznać, że czuję tę trasę w nogach 
Ale było naprawdę przyjemnie, mogłoby mniej wiać, ale nie można mieć wszystkiego.
Wokół Olsztyna jest bardzo dużo terenów podmokłych, tam gdzie jeżdżę na łąki tez tak jest. Zima i wczesna wiosna bezlitośnie odkrywa to, co latem jest niedostępne dla oka. Czasami wystarczy jeden nieostrożny krok i zapadasz się po kolana w wodzie. Trzymając się ścieżki nic takiego nikomu nie grozi, ale zdarza mi się z niej zboczyć, zioła na niej nie rosną. Na szczęście łąki nie są podmokłe, a tam gdzie jest ryzyko wdepnięcia w wodę wysyłam eMa, ja sobie bucików nie moczę
Dorotko, daj swoim borówkom przynajmniej trzy lata, one są są jeszcze młodziutkie i muszą się rozrosnąć. Po tym czasie można zacząć wycinać pojedyncze gałęzie, te najstarsze i najsłabiej owocujące. Ja swoje zaczęłam ciąć dużo później, nie wiedziałam, że trzeba, ale już sama obserwowałam, że owocowanie się zmniejsza, a owoce są coraz drobniejsze. Żeby rozpoznać słabiej owocujące pędy, latem zawiązuję na nich sznurek i w marcu nie muszę się zastanawiać, które ciąć, a które zostawić
Już nie mogę się doczekać wyjazdów na działkę, ale chyba nie nastąpi to zbyt szybko, bo prognozy pogody cały czas są niezbyt sprzyjające. Tak jakoś to wygląda, że wiosna będzie taka jak ta sprzed roku. I ani płacz, ani zgrzytanie zębów nic tu nie pomoże, tylko trzeba czekać. No to czekam
Soniu, laparoskopia to cudowna metoda, nie kładzie pacjenta na długie dni do łóżka. W tej chwili już jestem normalnie aktywna, mam tylko na kilka tygodni zakaz dźwigania, ale to mogę sobie zorganizować. Od poniedziałku mogę już wsiadać na rower i to mi wystarczy. Na basen muszę też jeszcze poczekać, ale tak, to za chwilę zapomnę, że byłam operowana
Z działką rzeczywiście chyba będę musiała się wstrzymać, ale żeby tylko od czasu do czasu przestało padać (jak już zacznie oczywiście), to w domu mnie zatrzyma. chociaż na godzinkę na rower sobie wyskoczę i już będę widzieć świat w jaśniejszych barwach.
Lucynko, termin wysiewów dokładnie sobie przemyślałam
Nie chciałam siać zbyt wcześnie, żeby siewki nie zmarnowały się podczas mojej nieobecności. Może to nie tak, że nie ufam mężowi, ale zabiegany mógłby ich nie dopilnować, tym bardziej, że w tym samym czasie teść też przebywał w szpitalu. Były na tyle małe, że spokojnie mogły ten czas przeczekać w kuwetach, przepikowałam je po powrocie i zaraz wysiałam następne. Jeszcze kilka dni i będę je musiała pikować, a wtedy nie wiem, czy nie będę musiała rozstawić kolejnego foliaczka 
Na razie (odpukać) wszystko rośnie całkiem całkiem, jedną odmianę cynii będę musiała wysiać jeszcze raz, a wszystko inne wykiełkowało w ilości zaspokajającej moje potrzeby.Ja już nie pamiętam co to jest normalnie, niestety nie pomogę
Lecę pozaglądać do Waszych ogródków
U nas za to od wczoraj znów zima i biała, śniegowa kołderka, wszystko przykryła 15 cm warstwą 
Dopiero Twoje zdjęcia mi przypomniały jak pięknie wyglądają o tej porze roku 
Pomysł ze sznurkiem - genialny! Nie trzeba wiosną główkować, które pędy są do wycięcia.
I ta rzeka, mech, czarny bez budzący się do życia. Uwielbiam i ja takie spacery. Pozdrawiam i życzę ciepłej wiosny. 
Tylko się ochłodziło i bardzo wiało, ale nie było tak źle. Wierzby mam wszędzie gdzie się tylko obrócę, to jeden z popularniejszych widoków wokół mnie. Tym bardziej, że osiedle na którym mieszkam ze wszystkich stron jest otoczone albo rzeką, albo terenami podmokłymi. wierzby i trzciny, to mój widok codzienny. 
O tak wczesnej porze, to albo go zobaczę, albo nie zdążę, jak przylaszczki w tym roku. Byliśmy 10 dni temu na działce, to jeszcze nie kwitły, a wczoraj po kwiatkach nie było śladu. Tzn. był, ale już suchy 
Nie zapuszczam się gdzieś głęboko w las, ale też nie zawsze są to miejsca pełne ludzi. W domu jednak nie mogę usiedzieć, muszę gdzieś pognać nawet jeśli po raz któryś w to samo miejsce
Jak za pomocą czarodziejskiej różdżki chmury zaczęły się rozpływać, słonko najpierw nieśmiało, później coraz bardziej nachalnie rozpychało się na niebie, no i jak w taki dzień siedzieć w domu? Miałam tylko jechać na wycieczkę, po deszczu na działce będzie mokro, w lesie błoto, tyle kilometrów jechać na darmo? W końcu jednak stwierdziłam, że jak mam jechać, to mogę i na działkę, może jakąś wiosnę zobaczę?
) niespodzianka. Pędziki zdrowiutkie, zieloniutkie, nabrzmiałe pąki rwą się do życia, a ja stoję nad nimi jak jakaś niedojda i kombinuję gdzie przyłożyć sekator. Może tu, a może niżej czy wyżej- skąd mnie to wiedzieć? Zrobiłam, co mogłam, a jaki będzie efekt zobaczę za jakiś czas. Całe szczęście, że podchodzę do tego lekko i spać mogę spokojnie. Nie zajęło mi to dużo czasu, mogłabym jeszcze zgrabić wszystko to, co wiatr porozciągał po ogrodzie, ale stwierdziłam, że szkoda mojej roboty. Ostatnio to wszystko sprzątałam, a dzisiaj nie ma po tym śladu. Znowu ma wiać, to spokojnie mogę się z tym wstrzymać. Em będzie miał w tym roku sporo pracy na działce i nuż widzę, jak będzie się wił jak piskorz, ale nie ma wyjścia, wszystko musi zrobione. Oj nie lubi on tego, nie lubi 
