Kończy się wyjątkowo ciepły luty. Wiosna tuż, tuż, ale na razie w nocy bardzo zimno. Rośliny budzą się z zimowego snu. Róże mają bardzo nabrzmiałe noski i aż ręce świerzbią, żeby złapać za sekator i zacząć ciąć. Jeszcze się wstrzymuję, bo nocami temperatury poniżej zera. Żeby zająć czymś ręce, to zaczęłam wiosenne porządki. Sporo sprzątania, a jeszcze więcej chwastów, które chyba w ogóle nie odpoczywały, bo cały czas są zielone
Zamówiłam też 4 róże. Trzeba jakoś rozpocząć nowy sezon, a bez róż się nie da
Joasiu, miałam kiedyś Augusta Luise. Niektórzy określali ją jako jarmarczną, ale ja tak nie uważam. Ma ciekawy, zmienny kolor. Przy przekwitaniu traci nieco na urodzie, ale rzadko, która róża utrzymuje swoje piękno do końca. Niestety z jej zdrowotnością rzeczywiście nie jest najlepiej. Szybko łapała plamistość i w drugiej połowie sezonu zazwyczaj stała już naga. Jej odporność na mróz również nie była zbyt dobra. Po którejś zimie bardzo mocno przemarzła. Cięłam ją bardzo mocno i nawet odbiła, ale wyglądała tak mizernie, że postanowiłam się z nią pożegnać. Znalazłam zdjęcia z 2015 roku i muszę przyznać, że zapomniałam jaka ona była śliczna
Gosiu-Kamil711, nie znam Pani Beaty i nigdy tam nie kupowałam
Rosengrafin Marie Henriette wcale nie jest taka mała. U mnie ta róża rosła mocno wszerz. Zajmowała co najmniej 1.20 szerokości i osiągała podobną wysokość. Granny była jeszcze większa i szersza, ale za to jak kwitła, to klękajcie narody. Dobrze, że mi o niej przypomniałaś. Nie mogłam jej zabrać ze starego ogrodu, więc chyba nie pozostaje mi nic innego jak zamówić nową
Z różowych, mniejszych rabatowych do głowy przychodzi mi Bailando. Ona na pewno nie osiągnie więcej jak 0,60m. Możesz też spojrzeć na Baronessa oraz Foxy Flower Circus. A z róż Austina jeszcze mniejsze są Sister Elizabeth- ona nie powinna być wyższa niż 1m. Podobnie jak Sir Walter Scott, tylko nie wiem czy u nas one są dostępne?
Aniu, witam serdecznie nowego gościa
Róże będziesz mogła posadzić do gruntu jak minie ryzyko większych przymrozków- na ogół jest to druga połowa marca, a nawet po 20. Po posadzeniu, usyp im kopczyki i jak zrobi się cieplej, a wypuszczą już nowe listki, to wtedy rozgarnij kopczyki. Na pewno przed posadzeniem skróć im pędy. Ja skróciłabym na wysokość dłoni. Jak wyjmiesz je z pojemnika, to powinny mieć ładne korzenie i jeśli się nie osypią, to trochę rozluźnij ziemię pomiędzy korzeniami i posadź je do gruntu. Jeśli wyjdą bez ziemi z gołymi korzeniami, to skróć też korzenie, ale niezbyt drastycznie. Jeśli będziesz miała jeszcze jakieś pytania, to chętnie odpowiem.
Gosiu-Margo, a cóż stoi na przeszkodzie, żebyś kupiła sobie chociaż jedną różyczkę? Miejsce na pewno jeszcze wygospodarujesz. A ile przyjemności jest z takiego zakupu
Gosiu-Kamil711, nie przypominam sobie żeby Red Leonardo da Vinci szybko robiła się brzydka. Jest wręcz odwrotnie. Jej kwiaty są bardzo trwałe, w pięknym, głębokim kolorze. Dobrze się czuje w półcieniu, przynajmniej moja miała zawsze takie stanowisko i może stąd taka moja obserwacja. Tej drugiej róży nie znam, więc się nie wypowiadam.
English Garden nie zabrałam ze starego ogrodu i to było przeoczenie. W ferworze przeprowadzki zupełnie o niej zapomniałam. To piękna róża. Pierwsze kwitnienie ma zjawiskowe, drugie jest już znacznie uboższe. Ma też tendencję do czarnej plamistości. Weź to pod uwagę. Ale jej kwiaty są wyjątkowo urodziwe, więc na pewne mankamenty można przymknąć oko
I jest mała, kompaktowa.
Jadziu, u mnie wszystkie róże wyglądają bardzo dobrze. Wyjątkowo łagodna zima zupełnie im nie zaszkodziła. Zobaczymy jak będzie wczesną wiosną, bo teraz przez cały tydzień mają być u nas spore spadki temperatur, a okrywy ze śniegu nie ma
Mam jednak nadzieję, że temperatury w okolicach -5*, -6* im nie zaszkodzą. Są napite, bo ostatnio ciągle padło, więc raczej nie powinno być większych problemów.
Monia, mam nadzieję, że tak właśnie będzie jak mówisz. Róże już chyba się zadomowiły w nowym miejscu i mam nadzieję, że ten sezon będzie dla nich udany.
Po ostatniej wichurze moja Queen of Sweden dostała po pędach. Tak wiało, że śmietniki od sąsiadów wylądowały po naszej stronie i trafiły właśnie w Królową Szwecji
Na szczęście skończyło się na jednym złamanym pędzie. Mam nadzieję, ze pozbiera się i w tym sezonie pokaże na co ją stać. 
Sławko, najstarsze róże miały po 8 lat. Ale to zaledwie dwie sztuki. Większość to były pięcioletnie krzewy. W miarę możliwości staraliśmy się wykopywać z jak największą bryłą korzeniową, ale jak to przy takich operacjach, nie obyło się bez uszkodzenia korzeni. U niektórych róż, dość znacznego - niestety
Największe krzaki miały ponad dwa metry. Przycięłam je o połowę i teraz myślę, że mogłam ciachnąć jeszcze mocniej. Termin tej przeprowadzki był chyba najgorszy z możliwych – bo środek lata, lipiec i sierpień. Potem nie było to już możliwe. Jeśli nie byłabym zmuszona, to na pewno po raz drugi nie wykopywałabym róż o tej porze roku, ale nie miałam na to wpływu i ryzykowałam. Sporo z tych mniejszych róż pakowałam do dużych doniczek i zasypywałam rodzimą ziemią, żeby korzenie nie wysychały. Tym, musiałam przycinać korzenie, żeby się zmieściły. Natomiast te największe, wkładałam do 120 l worków i wsypywałam trochę ziemi, żeby to przewieźć. Stały w tych workach zalanych wodą nawet kilka dni, bo nie miałam ani czasu, ani miejsca przygotowanego. Przeżyły wszystkie, chociaż kilka dni po przeprowadzce myślałam, że padną 
Straciły wszystkie liście. Dopiero po posadzeniu zaczęły coś wypuszczać. Potem, w listopadzie znów musiałam większość wykopywać i sadziliśmy na miejsca docelowe. Ciężkie chwile przeżyły te moje panny, bo i zima była przecież dość mroźna. Poza dosłownie czterema, czy pięcioma sztukami żyją wszystkie. A wśród tych padniętych kilku sztuk znalazła się The Lady Gardener, którą kupiłam jesienią, więc ona się nie liczy, bo to była nowa róża, nie z przeprowadzki. Róże to naprawdę mocarne rośliny, skoro przeżyły taką operację i w sezonie kwitły wszystkie. Może nie jakoś spektakularnie, ale dość przyzwoicie jak na takie przejścia.
Gosiu-Kamil711, róże przezimowały bardzo dobrze. Zimy praktycznie nie było, więc wszystkie krzaczki całe zielone. Widać, że już przebierają nóżkami
, bo noski w większości mocno nabrzmiałe, ale z przycinaniem jeszcze czekam na cieplejsze dni. U nas nocą spore spadki temperatur, więc nie ma co się spieszyć. Gnojówkę będę przygotowywała w najbliższym tygodniu. Muszę najpierw pojechać do stadniny po końskie złotko. Nie przejmuj się, że nie będzie się pienić. Dwa, trzy tygodnie i można będzie podać pierwszą dawkę, o ile pogoda pozwoli, bo jeśli nadal będą nocne przymrozki, to trzeba się wstrzymać. Mam nadzieję, że z początkiem kwietnia będzie można już zasilić. Ale oczywiście to pogoda będzie wyznacznikiem. Nawet jeśli gnojówka postoi dłużej, to też nic się nie stanie.
Pozdrawiam serdecznie
Spadł śnieg, zrobiło się okropnie zimno, a wiosna wycofała się gdzieś w cieplejsze rejony Europy. Dzisiaj co prawda świeci słońce i temperatura jest na lekkim plusie, ale przez kilka kolejnych nocy będą przymrozki. 
Tylko nie podam Ci proporcji, bo sama z granulowanego nie robiłam. Uważam, że zawsze lepiej rozcieńczyć mocniej i częściej podlać, niż jednorazowo podać zbyt mocny roztwór.
Udanego sezonu będzie co podziwiać 
