Resetuję się po świętach, pewnie zajmie mi to kilka dni i nie jest to reset fizyczny, bo wiosennych porządkowych rewolucji nie robiłam, więc fizycznie się nie sforsowałam, ale reset psychiczny. Świąteczny rejwach dla introwertyków jest koszmarny, choć niewątpliwie miły i pożądany, ze względu na rodzinne spotkania. A największą radością było to, że miałam moje kochane dziecko przy sobie, niestety tylko trzy dni, dobrze że choć tyle.
Z tego resetowania wyszło wstępne zamówienie dwóch hojek z Indonezji i może na dwóch się nie skończy
Boguniu, oby się Twoje słowa sprawdziły i wstąpiła w nas wiosenna wena, siła i chęć działania.
Iga, dziękuję że odwiedziłaś mój parapetowy wątek.
Miłość do hoi to bardzo 'szorstkie' uczucie, ja im wszystko a one mi co łaska ;), te trudniejsze odmiany są szczególnie kapryśne i ciężko je utrzymać przy życiu w domowych kolekcjach, inaczej ma się rzecz, gdy ktoś posiada oranżerię, wtedy można poszaleć. Dlatego tak cieszy każde kwitnienie, w końcu to kawałek Tajlandii czy Indonezji w domu. W końcu za sadzonkę rzadkiej odmiany trzeba dać i kilkaset złotych, a potem gryźć palce żeby kapryśna panna nie strzeliła samobója ;)
Dlatego te łatwiejsze w uprawie roślinki rekompensują różne inne kwiatowe smuteczki
I to jest właśnie hoja która cieszy oczy i nie marudzi, a mimo pogody już się zdążyła opalić
. hoja waliniana UT 152.
. Słońce i upały zawsze były, są i będą dla mnie zabójcze.
