Miałam paprykę Ingrid w tym roku, w tunelach. Chyba z 10 kilo rozdałam, bo nie szło przejeść ani przerobić, nie spodziewałam się, że będzie miała owoc na owocu. Faktycznie piękne, czekoladowe, ogromne papryki, wszyscy obdarowani sobie chwalili, bo ta papryka jest grubościenna i soczysta, a do tego barwa apetyczna. Dojrzewać zaczęła później od czerwonych i żółtych. Mam jeszcze trzy sztuki do zjedzenia - zerwane jako zielone przed pierwszym przymrozkiem, wybarwiły się w domu.
Zimowanie papryk już sobie odpuściłam - u mnie nie chciały żyć ani w zimnej piwnicy, ani w chłodnej spiżarce, ani w pokoju na parapecie. Nie, to nie
Tylko każdego roku mi szkoda, gdy wywalam w listopadzie ogromne, zielone krzaki, które czasem jeszcze kwitną.
