Zakręcona na zielono - zapraszam

[Annau]

W końcu jak zmieniłam przeglądarkę wszystko widzę. Bardzo ładnie prezentuje się kominkowo-roślinny zakątek. Monstera super, też bym ją chciała, ale z racji jej gabarytów sobie odpuściłam ,bo nie mam gdzie jej postawić. Ja też bardzo się zrażam przy niepowodzeniach z niektórymi roślinami, dlatego stawiam na gatunki z którymi się dogaduję.
Widliczka podoba mi się od zawsze, ale jakoś nigdy nie miałam odwagi by ją kupić.

[ivonar]

Ten kominek będzie docelowo rozebrany i dlatego mam miejsce. Monstera, to mało kłopotliwa roślina, ale rośnie i z tym trzeba się liczyć. Jak ma mniej światła, to rośnie wolniej. Tylko wtedy mniej wody jej daję - taki kompromis. Gdyby była bliżej okna, to już musiałabym ciąć, bo oparłaby się o sufit. Dzisiaj zauważyłam, że puszcza kolejny liść. Wiadomo, to bardzo cieszy. Widliczki nie kupię, no chyba, że darmo bym dostała. Trudna roślina, ale ma swój nieodparty urok.

[Traffcia]

Iwonko, nie nie nie . Nie rób tego.
Ten twój kominek jest śliczny. Mnie marzy się kominek od wielu lat i ciągle odkładam realizację tego pomysłu... A ty masz takie cudo w domu i chcesz się pozbyć. Bardzo ładnie wygląda w otoczeniu tylu roślin. Jeśli aż tak bardzo ci nie przeszkadza to go zostaw.
Tak, dzielenie się doświadczeniem w uprawie roślin - bezcenne

[ivonar]

Czy przeszkadza? Teraz, to już się zastanawiam Nie przypuszczałam, że może być odbierany jako ozdoba. Kominek stał w tym domu, jak go kupiliśmy 20 lat temu. Kiedyś był czynny, w zimowe wieczory paliliśmy w nim. Później z powodu nadmiaru obowiązków i pracy całymi dniami jakoś o nim zapomnieliśmy. Dzieci zrobiły się duże, urok wspólnych wieczorów przy kominku gdzieś umknął. Po latach pojawiły się kwiaty i potrzebowały miejsca. Na parapecie kominka miały swoje lokum:

Ostatecznie Monstera zawładnęła tym kątem pokoju i powiem szczerze, że nurkowanie pod jej liśćmi, żeby posprzątać już mi się znudziło. Ponieważ, to jest kominek otwarty, więc zimą zawsze jakieś straty ciepła są i tak namawiam mojego męża, żeby przy kolejnym malowaniu pokoju zburzyć kominek, zastawić tylko podest i postawić na min monsterę. Czy przeszkadza? Niby nie przeszkadza aż tak bardzo, ale jest i będzie już zawsze nieczynny.
Tak... No koniec wspomnień, chleb sam się nie upiecze, idę do garów.

Po "dużych" kilku godzinach...

Namiastka wiosny na moich parapetach.
Prezentuję kilka roślin z wiosennych parapetów.
1. Hipeastrum się budzi:



Ten ostatni, to spider (takiego go znam). Jest niezawodny. Tak kwitł w 2018 roku i co roku mnie zachwyca. Jest tak brzydki, że aż piękny.

2. Szczawik trójkątny kończy zimowy sen

Mam go z parapetu na korytarzu pewnej szkoły. Wytargałam z doniczki kilka roślinek. Trochę chorowały, ale ładnie odbiły. W tamtym roku wyglądał tak

W tle, daleko bukszpan zaatakowany przez ćmę bukszpanową - straciłam 20- letnie krzaki. Obecnie wycięte w pień.
3. Diffenbachcia myślę, że będzie kwitła


4. Peperomia. Kupiłam wczoraj w centrum ogrodniczym. Dzisiaj przesadziłam. Robi za ozdobę parapetu w kuchni



11 kwietnia 2022r. Moje hippeastrum w lepszym oświetleniu.

[norbert76]

Witaj

Miałem napisać w w weekend, ale ze względu na swoje rośliny i stopniowe przygotowywanie się do małego remontu mieszkania nie dałem rady.

W każdym razie jestem.
Od czego zacząć, fajnie że znalazłaś trochę miejsca na rośliny i patrząc po zdjęciach masz trochę więcej miejsca na nie niż w moich blokowych warunkach.
W uprawie roślin nie można się poddawać i przyjmować porażki. Sam miałem wiele i tutaj wiem, że może to zniechęcić. Ale co nie uda się z jedną, uda się z drugą. Przy roślinach można się zregenerować.

Masz dużo ładnych roślin i widać, że udało Ci się znaleźć wspólny język, a to już więcej niż połowa sukcesu.
Napiszę o Monsterze, którą kiedyś pamiętam z domu jak byłem dzieciakiem i nastolatkiem. Ładnie rosła i była regularnie odmładzana. U Ciebie to masz tyle miejsca w tym kącie, że spokojnie by się ze dwie zmieściły.
Warto przesadzić, pewnie będzie trzeba poprosić o pomoc drugą osobę. Osobiście przeraża mnie przesadzenie te al dużych egzemplarzy. Podobno w przypadku wiekowych egzemplarzy wystarczy tylko wymienić wierzchnią warstwę podłoża. Ale tutaj chyba trzeba by jeszcze przesadzić do nowego pojemnika.

Jeśli chodzi o Sansewierie, to moje jedne z ulubionych roślin. Mam trochę większą kolekcję, ale są bardzo wdzięczne i w zasadzie bezobsługowe.
Te NN, te dwie to wg mnie są dwie różne:





Pierwsza to laurentii compacta, a druga to Golden Hahnii.

Natomiast ta:



To 'Jade Dwarf Hahnii'.

[ivonar]

Witam Cię Norbercie w moich skromnych progach, dziękuję za odwiedziny, miłe słowa i oczywiście za identyfikację sansewier. Monstera, jak pisałam, to moja duma, choć mam wyrzuty sumienia, że ją w ten kąt musiałam wstawić. Wiedziałam, że będzie duża, ale nie sądziłam, że tak szybko urośnie. Co do zniechęcenia. Mam wrażenie, że jak mi z czymś nie idzie (chodzi o rośliny), to albo ja robię błędy, albo mój dom roślinie nie służy. Dlatego nie ponawiam prób. Chociaż... w sobotę byłam w centrum ogrodniczym i nabyłam dwie malutkie sadzonki peperomii. Kiedyś miałam tą roślinkę. Nawet udało mi się ją z liścia rozmnożyć, a później mateczna mi zmarniała (bo ją utopiłam), a młodą oddałam. Spróbowałam jeszcze raz z inną odmianą peperomii i też zrobiłam klapę. Przez całe lata odwracałam oczy, jak widziałam w sklepie peperomię, a teraz znowu kupiłam. Hm...coś w tym jest.
Skoro o niepowodzeniach mowa, to jeszcze kilka mi się zdarzyło.
Rośliny, z którymi się nie dogadałam, część 2.
Ostatnio skończyłam na numerze 5, czyli:
6. Fatsjobluszcz, nie wiem dlaczego mi zmarniał. Może ze dwa miesiące u mnie przeżył.

7, 8 i 9. Paprotka, rozwijała się pięknie. Przeżyła u mnie ze dwa lata, a później w ciągu miesiąca obsypała się. Próbowałam ratować, przesadzałam. Bez efektu. Zdjęcie z lutego 2018r.


Miałam także Dawalię i też skończyła na śmietniku.

Zanokcica gniazdowa. Chuchałam, dmuchałam i na końcu był śmietnik.



Niedawno ktoś chciał mi dać piękną paproć o takich długich, zwisających liściach. Odmówiłam, bo się bałam, że znowu zmarnuję.

10. Anturium miałam ponad 3 lata. Prezent gwiazdkowy w 2016 roku. Pięknie rosło, kwitło cudownie i nie potrafię wytłumaczyć dlaczego padło. Dbałam cały czas tak samo.


No i koniec niepowodzeń na dzisiaj.

[ivonar]

Dla wszystkich



Wielkiego Postu czas odchodzi w cień
Coraz dłuższy mamy dzień
Narcyzy, hiacynty, prymulki
Po zimie już, wiosna biegnie z górki

Na niebie jaśniej świeci słonko
Żółty mniszek króluje nad łąką
Ptaszek o świcie radośnie kwili
Nie przegapcie tej chwili moi mili

Kurka szuka robaka w ziemi
Kogut czeka aż to się zmieni
Nowe życie wychodzi stąd i stąd
A ja Wam życzę Wesołych Świąt

Proszę powiększyć zdjęcie ptaszka. Mój mąż go sfotografował, jak łobuziak objadał się gąsienicami ćmy bukszpanowej.

Mój szparag pierzasty
Zdjęcie z listopada 2017 roku:

I teraz:


W międzyczasie był sporo przycinany do wiązanek z ciętych kwiatów. Dekoracyjna roślina, ale musi stać w samotności, ponieważ wypuszcza długie, początkowo łyse pędy (liścienie, to się chyba nazywa) i czepia się wszystkiego w pobliżu. Trzeba też uważać przy pielęgnacji, bo na pędach są kolce, którymi można pokaleczyć sobie ręce.

[norbert76]

U mnie również nie z każdą rośliną się dogadałem, z wieloma to były mniejsze lub większe porażki.
W końcu to żywe organizmy i nie wszędzie nawet pomimo zapewnienia optymalnych warunków uprawy i pielęgnacji będą rosnąć.
Paprocie, tutaj nie ma co się przejmować. To jedne z najbardziej humorzastych roślin i nawet nie pamiętam ile mi u mnie z nich nie przeżyło. Miałem np 3 Asplenium, wszystkie padły. Obecnie jak sobie dobrze liczę to mam 6 paprotek, z których najlepiej radzą sobie Łosie rogi i Aglaomorpha, a reszta to powiedzmy bez rewelacji.

Anturium pozostały trzy i też średnio rosną.

Ale to co u mnie jest roślinną porażką, to Trzykrotki. Najprostsze rośliny w uprawie, a rosną liche że aż wstyd się nimi pochwalić.

Tak więc po latach, metodą prób i błędów wybrałem określoną grupy roślin, z którymi najlepiej się dogaduję i tak myślę to najlepsze co można zrobić.

PS. Zaskoczył mnie Asparagus. Z tego co się orientuję, on lubi się mocno sypać jak mu wilgotność powietrza nie pasuje. Twój wygląda bardzo ładnie.

[ivonar]

Z paproci została mi jeszcze Ciemnotka, ale też nie mam się czym pochwalić.
W grudniu 2018 roku wyglądała tak:

Z bujnej rośliny zostało 5 gałązek. Ech...
Łosie rogi znam, przyglądałam im się dzisiaj w centrum ogrodniczym, ale wygrał Krasnokwiat. Natomiast Aglaomorpha nie znam. Z Anturium na razie się wyleczyłam.
Z trzykrotek mam jedną - Pendula Zebrina - ale teraz przechodzi coroczne odmłodzenie i nie ma co pokazywać. Za kilka tygodni wstawię zdjęcie.
Szparag czasami, szczególnie zimą, troszeczkę sypnie na żółto, ale to wtedy, jak zapomnę go podlać. Stoi w tak ciemnym kącie, że sama nie wiem jak on żyje No, ale jest daleko od kaloryfera i pewnie to go ratuje. Moja mama miała całe okno Asparagusów, pamiętam z dzieciństwa. Stały na parapecie, cały dzień w słońcu i rosły, a nawet kwitły i później miały czerwone owoce. Pamiętam, jak mama nie pozwalała ich ruszać, mówiła, że są trujące. Nikt nie kupował wtedy ziemi u ogrodnika czy w sklepie. Jak przyszła pora przesadzania mama wysyłała mnie na pole orne do sąsiada, albo na podwórko pod kasztan (bo tam ziemia nawieziona ptasimi odchodami) i tyle. Zaczynam herezje pisać, ups
Masz rację, że lepiej się wyspecjalizować w określonych roślinach, ale ja jeszcze jestem na etapie takim, że wszystko bym chciała mieć. I tak próbuję, a później narzekam, bo nie idzie.

[Traffcia]

To ja się dołączę do tych herezji.
Kilka lat temu, na jakimś blogu dotyczącym uprawy roślin doniczkowych przeczytałam mniej więcej coś takiego:
Żywe organizmy mają swoją energię życiową, która ma swoje wibracje. Każdy człowiek ma co najmniej jedną odmianę roślin doniczkowych, z którą nie dogada się nigdy, ze względu na brak harmonii owych wibracji. Można stanąć na rzęsach i zaklaskać uszami - nie uda się.
Brzmi jak dobra wymówka gdy coś nie wychodzi, ale może i coś w tym jest. Jeśli weźmie się pod uwagę warunki, w których uprawiana jest roślina i wykluczy się wszystkie ewentualne blędy uprawowe to i tak nie zawsze się udaje. Najczęściej z tymi samymi odmianami.
Norbert napisał o trzykrotce. Ja miałam cztery podejścia do aspidistry - podobno "żelaznej" rośliny - żadna nie przeżyła. A takie uważane za bardziej wymagające rosną "jak chwasty".
Natomiast jeśli chodzi o paprocie, to moja babcia mówiła, że paprocie "mają swoje miejsca". I nie chodziło jej o warunki uprawy. Po prostu są miejsca, w których paprocie będą rosły i takie, gdzie nie będą.
Może inne rośliny też "mają swoje miejsca"?
Tak, czy inaczej życie nadal dla człowieka jest wielką tajemnicą.
Pięknie u ciebie kwitnie hippeastrum

[Annau]

No to i ja też się wypowiem. Moja babcia też tak uważa odnośnie paprotek i może coś z tymi wibracjami jest, ale ona uważa też, że chodzi o miejsce. Otóż w poprzednim mieszkaniu paprocie rosły jej jak chwasty, dosłownie. Stały na meblach i zwisały na jakieś 80 cm. Parę lat temu się przeprowadziła i ma je nadal, jednak jakby im nie dogadzała już tak nie rosną. Ja do tego dołączę jeszcze kwestie podejścia. Do anturium podchodziłam kilka razy i nic z tego nie wyszło. W lutym o zgrozo dostałam w prezencie. Przeraziłam się i machnęłam ręką. Nie skacze, nie dogadzam i rośnie. Może trzy miesiące to nie dużo, ale wypuściło nowe liście

[asia124]

Witaj Iwonko
Przejrzałam twój wątek i muszę powiedzieć masz przepięknie kwiaty
Sanseviery moja miłość rosną u ciebie wspaniałe, jak o nie dbasz?
Monstera. Jestem nią zszokowana i zachwycona!
Monstera jest u ciebie monstrualna!

[Traffcia]

Annau - dokładnie tak. Z tymi paprotkami. Jako nasto/dwudziesto-latka miałam tylko paprocie. Zebrałam kolekcję dwudziestu klilu odmian. Rosły pięknie przez wiele lat. Po studiach wyprowadzilam się od rodziców razem z paprotkami. Dwa do czterech tygodni i nic mi nie zostało. Nie to, że słabo rosły. Padły wszystkie. Myślałam, że zareagowały tak na zmianę miejsca. W końcu po tylu latach mogły przeżyć szok. Ale każda kolejna - góra miesiąc i koniec. W końcu przestałam katować biedne rośliny i siebie. I chociaż nie mieszkam już w tamtym mieszkaniu, do tej poty nie mam żadnej paprotki......... Podziwiam je tylko z daleka.