Prawie idealny byłby dom z działką min. 1000 m2 w mieście. Tyle, że to BARDZO droga impreza, choćby ze względu na koszt ziemi. W mieście pojawia się problem hałasu, licznych sąsiadów, podglądaczy z lornetkami w okolicznych blokach, ewentualnie problem włamań i kradzieży.
Chcemy więcej ciszy-wyprowadzka za miasto. Cena ziemi spada, robi się ciszej, ale pojawiają się dojazdy. Jak ktoś ma dzieci to musi je dowozić do szkoły lub najbliższego przystanku. Jeżeli dom jest w miarę blisko przystanku/dworca kolejowego pojawia się hałas.
Nie mamy dzieci/jesteśmy na emeryturze, chcemy świętego spokoju-kupujemy ziemię/domek na zadupiu z dużą działką. Wychodzi tanio, ale dojazdy są koszmarne, jak braknie cukru do herbaty to kupno jest wycieczką na którąś godzinę. Jak potrzebna jest karetka pogotowia to można nie dożyć przyjazdu. Za to cisza idealna i nikogo wokoło.
Sam mam działkę 2500 m2 przy lesie, do Tesco 3 min. samochodem, do pracy 3 km. Dom na końcu ulicy, nikt się nie kręci, samochodów na ulicy w zasadzie brak. Ale ściana lasu powoduje, że mam jakieś 2-3 godziny krócej słońce na działce niż ludzie mieszkający dalej. Nie mam sąsiadów, ale mam mniej słońca. Jak są upały po 30 stopni to mnie te więcej cienia ratuje. Jak lato jest deszczowe to mam mniejsze plony w ogródku. Coś za coś.
Jak byłem kawalerem, mieszkałem w bloku w mieszkaniu 2 pokojowym, to sobie to miasto bardzo chwaliłem. Na imprezę blisko, sprzątania niewiele. Po pracy szybki prysznic i na miasto szukać pani, która chciałaby oglądać moje znaczki pocztowe
I to było życie Ale po kilku latach hałas bloków bardzo mi przeszkadzał i mieszkam na wsi. Poza tym żona już wszystkie znaczki obejrzała i zabroniła komukolwiek pokazywać
, tylko jest problem natury finansowej bo takie coś to kosztuje krocie, nawet same działki mają astronomiczne ceny.Na to stać tylko niektóre grupy społeczne, chyba że ma się spadek po rodzinie ale na to nie ma co czekać bo życie upływa a mieszkać gdzieś trzeba.
