Winorośle i winogrona Dolnoslonzoka - część 1

[jokaer]

Jurek, ja wcale nie wiem czy wiem, o co chodzi z tym czopowaniem

[Dolnoslonzok]

joaker, miałem identyczną sytuację , jak Ty. Zaczynając przygodę z winoroślą, okazało się po latach, że ciąłem intuicyjnie, otrzymując formy, jak te, które prezentuję w poprzednich wpisach. Jeżeli posiadasz więcej zdjęć sowich krzewów, to proszę, przedstaw je w moim wątku. Nie mam nic przeciwko, a dyskusja jest cenna i dla każdego zainteresowanego. Tu prezentuję ilustrację właśnie takich "rogów", o których wspominasz ( forma "porzeczkowo-agrestowa" ) :
Wczoraj wykonałem cięcia formujące na sześciolatkach ( Merlot, Cabernet Sauvignon i Chardonnay ), a także na czteroletnim Silvanerze, by uzyskać jesienią, ostatecznie wiosną przyszłego roku, formę docelową. Łozy wymienionych krzewów są grube i na wys. ca. 2m mają zielone i zdrowe drewno w przekroju. To już szósta zima tych krzewów i aklimatyzują się one bardzo dobrze do śląskiego klimatu.
Merlot 2010 ( forma "rogów" ):


Cabernet Sauvignon 2010 ( forma dwupiennej "głowy" wg Jules'a Guyot ) :


Chardonnay 2010 ( "rogi" ):


Silvaner 2012


Lokalny blauer ( przed cięciem formującym "głowę" dwupienną wg Jules'a Guyot ) :

[jokaer]

Dokładnie tak jak na tym małym rysuneczku prezentują się również i moje krzaczki.

Jedne jak pisałam są w książkowej formie gobelet, inne takie porzeczkowe.

Dlaczego, bo niestety, ale w książkach to wszystkie pędy rozwijają się równo, nic się nie łamie, nie zasycha.

W życiu to jest troszkę inaczej, a to się obłamie gałązka a to nie wyrośnie wcale tak jak zakładaliśmy.
W efekcie niektóre formy u mnie trudno nazwać książkowymi formami.

Jednak już się przekonałam, że to nie o to chodzi w cięciu.
Oczywiście jak się ma duże winnice to musi się na coś człowiek zdecydować,
bo cięcie musi być szybkie, dokładne, a nie refleksyjne. Przecież by robotnik na chleb nie zarobił,
jakby się zastanawiał nad każdym krzaczkiem co uciąć.

Ja, ( pisałam to już, więc się trochę powtarzam) jak zaczęłam ciąć pierwszy raz,
wzięłam dla ułatwienia w myślach odnośnik do pomidorów.
Wtedy mnie olśniło o co tak naprawdę chodzi z tym cięciem winorośli no i właśnie tak sobie wykombinowałam te formy.
One mają ogromną zaletę, ponieważ stwarzają możliwość ciągłego odmładzania krzewu, bez zbytniej redukcji pędów.
Myślę, że nie trzeba tego tłumaczyć. Na którymś zagranicznym filmiku, z tego co zrozumiałam,
bo w języku obcym był, ważne jest, aby starać się w tych formach ciągle schodzić w dół.
Czyli nie wybierać do cięcia pędy, które sprawią, że co roku mamy coraz wyższą formę,
tylko wybierać tak aby ta forma utrzymywała się na w miarę jednym niskim poziomie.

Co do tych czopów. No nie wiem w końcu.
Jeśli to chodzi o to, żeby nie ciąć łozy na równo z drewnem to staram się tego nie robić.
Zauważyłam, że te zostawione czopy z łozy na przyszły sezon ładnie zasychają i wtedy je skracam ile się da.

Natomiast vinifery, które posiadam, to tnę je raczej w formie głowy, z tym że ta głowa to jak pisałeś różna może być.
Na razie wszystkie vinifery zakopczykowane.
Ja do cięcia mam jeszcze Biancę. Ona rośnie b.ładnie tak do góry, pędy ma proste i świetnie się właśnie nadaje na takie niskie formy porzeczkowo- agrestowe.

Jedno tylko ale jest przy tych formach. Mianowicie muszą to być winorośle, które dobrze owocują przy krótkim cięciu.

Zdjęcia porobię, ale niech się trochę wiosenniej zrobi. Pogoda za oknem nie zachęca( pochmurno i mokro)

[jurek16a]

Jolu - ja jako robotnik miałem 7marek za godzinę, tempo dosyć wysokie, no na chleb i jeszcze coś zostało
Zastanawiałem się jak ciąć przez pierwsze 2 godziny, potem już byłem automatem, nawet szef nie nie musiał poprawiać jak skapowałem - nooo ale byłem młody jeszcze
Dobrze robicz tnąc tak aby nie wydłużać ramion zbytnio, natomiast nie wiem czy nie lepszym rozwiązaniem byłoby ramię skośne, przynajmniej w naszym Szunsku
To czopowanie to zostawienie sęków drewnianych po każdej a nie tylko jednej stronie łozy, ten sęk rośnie wewnątrz i tamuje przepływ soków, co po kilkunastu latach rzutuje na plon.
Przy prowadzeniu tak niskim i głowy nie ma raczej możliwosci czopowania - choć ??
Pozdrawiam Jurek

PS
Jolu czy uprawiasz też zioła ?

[Dolnoslonzok]

Proszę spojrzeć na inne, stare formy prowadzenia. Poniżej winorośl na drewnianej ramie ( Holzrahmenerziehung ) i niski kordon (Kordonerziehung ):

[Dolnoslonzok]

W Oldrzyszowicach część krzewów, w pobliżu domu lub płotu, będę prowadzić również w dwóch powyższych formach, jako ozdobę. Wczoraj byłem w Kościerzycach. Poniżej zamieszczam zdjęcia Elblinga 2012, który formowany jest docelowo w formę dwupiennej "głowy" wg Jules'a Guyot. Dwa pozostałe zdjęcia to Elblingi 2013 formowane na tradycyjną głowę ( jeden z nich będzie przekształcony w "głowę" wirtemberską ). No i ostatnie zdjęcie to irysy, które zakwitły ca. tydzień wcześniej niż rok temu.

[Dolnoslonzok]

Riesling i Weissburgunder ( krzewy z lat 2010 i 2014 ) czekają na cięcie, podobnie jak Elbling i Silvaner. Sztobry tych krzewów mają dać po 100 sadzonek każdej z wymienionych odmian.
Weissburgunder 2014




Riesling 2014

[kt70]

Zgodnie z postulatem Pani Moderator wyrażonym w innym miejscu sieci, pozwolę sobie na kilka uwag o warsztatach poświęconych uprawie winorośli, które odbyły się w dniu 9 marca br. w Instytucie Sadownictwa w Skierniewicach.
W szkoleniu wzięła udział spora grupa osób. Byli wśród nich zarówno właściciele dużych winnic oraz amatorzy-działkowcy, którzy od niedawna interesują się winoroślą. Według moich szacunków było tam około 60 osób.
Spotkanie otworzył p. dr Mirosław Sitarek. Prelegent opowiedział o kolekcjach różnych odmian sadowniczych, które są utrzymywane i rozwijane w Instytucie Ogrodnictwa. Najbardziej reprezentatywną jest tam kolekcja odmian jabłoni. Kolekcja odmian winorośli w IO liczy dziś 315 kultywarów. Ponad dziewięćdziesiąt procent tych odmian uprawianych jest w kolekcji polowej a tylko niewielka ich część w tunelu foliowym.
Szczegółowe informacje o tej kolekcji przedstawił jej twórca i opiekun p. prof. Jerzy Lisek. Jest ona jego warsztatem pracy badawczej. W kolekcji są zarówno odmiany winorośli szlachetnej jak też hybrydy (tzw. mieszańce między-wewnątrzgatunkowe). Powstała ona w tej formie w 1992 r. i od tego czasu jest systematycznie powiększana. W 2015 r. kolekcja powiększyła się o 9 odmian. Prelegent omówił najciekawsze kultywary rosnące w kolekcji. Jest wśród nich liczna grupa mieszańców niemieckich nowej generacji, które cechuje dość wysoka odporność na podstawowe patogeny oraz dobra jakość owoców jako surowca do produkcji win. Są to m.in. 'Regent', 'Rondo', 'Solaris', 'Muscaris', 'Merzling', 'Helios', 'Monarch', 'Cabernet Cortis' i szereg innych. Oprócz kultywarów niemieckich są tam obserwowane odmiany hybrydowe z innych państw Europy Środkowej czyli z Węgier, Słowacji i Austrii np. 'Felicja', 'Roesler', 'Bianka' i inne. Ciekawostkami w kolekcji są odmiany wyprowadzone przez polskich ogrodników: 'Triumf' i 'Jadwiga' I. Urbańskiego, 'Czekoladowa' i 'Małgorzatka' R. Piątka, 'Danmarpa Polonia' P. Zakrzewskiego, 'Izopan' B. Jabłońskiego i 'Jutrzenka' R. Myśliwca. Dużą grupę w kolekcji stanowią odmiany winorośli szlachetnej np. 'Dornfelder', 'Acolon', 'Nektar', 'Siegerrebe', Pinot Blanc, 'Pinot Noir', 'Pinot Gris', 'Riesling', 'Traminer' i inne. W ramach prac badawczych w Skierniewicach przeprowadzono badania porównawcze klonów "Gewurztraminera' i 'Traminera Rot'. Okazało się, że ich genotyp jest identyczny. W podobny sposób porównano tam 'Pinot Meunier' i 'Pinot Wrotham'. Okazało się również, że są one identyczne pod względem genetycznym.
Żelazną pozycję w kolekcji stanowią tradycyjne mieszańce francusko-amerykańskie starszych generacji znane i uprawiane dość powszechnie w naszym kraju: np. 'Aurora', 'Marszałek Foch', 'Baco Noir', Seyval Blanc' a także nowe odmiany hybrydowe z USA, głównie selekcje Elmera Swensona ('Swenson Red', 'St. Croix' i inne). Sporą grupę stanowią też odporniejsze odmiany deserowe oraz beznasienne.
O problemie regulowania wzrostu i owocowania roślin sadowniczych poinformowała zebranych p. dr Halina Morgaś. Prelegentka poświęciła szczególną uwagę mechanicznemu cięciu sadów i plantacji, w tym winnic. Rozwiązanie to staje się koniecznością także z powodów ekonomicznych na dużych plantacjach.

Po krótkiej przerwie p. prof. J. Lisek wygłosił prelekcję poświęconą metodom uprawy winorośli. Omówił podstawowe sposoby cięcia i formowania krzewów. Dużo miejsca poświęcił zaletom prowadzenia krzewów w formach wysokich oraz w szpalerach reńsko-hesskich.
Po zakończeniu tej prelekcji w tunelu foliowym w pobliżu miejsca konferencji p. prof. Lisek zaprezentował metody cięcia krzewów rosnących tam w niskich szpalerach.

[Dolnoslonzok]

Grzegorzu, ciekaw jestem, czy skierniewicki instytut podjąłby się badań genetycznych lokalnych krzewów rosnących w różnych rejonach Polski ? Czy w kolekcji instytutu znajduje się Chasselas ? To pomogłoby ustalić genotyp jasnych odmian, które zdają się być właśnie tą odmianą lub jej klonami. Takież szkolenia wspierane przez prof. Liska mogłyby być nie lada wydarzeniem w restaurowanej Pomologii w Prószkowie pod Opolem. Rozumiem, że wykład o reńsko-heskiej metodzie prowadzenia był Twoją inicjatywą ? Pozdrawiam.

[kt70]

Zapewne istnieje możliwość przeprowadzenia takich badań w Instytucie Ogrodnictwa, choć wiąże się to z pewnymi dodatkowymi kosztami. Przypuszczam, że musiałby powstać jakiś państwowy program badania i ratowania starych okazów winorośli. Najciekawsze okazy pojedyncze mogą chyba być tam badane - lecz o to trzeba zapytać wprost pracowników Instytutu np. p. prof. J. Liska. Z tego co wiem, w kolekcji skierniewickiej rosną też krzewy 'Chrupki Złotej', która jest w końcu jedną z podstawowych odmian Vitis vinifera.
W moim środowisku postulowałem również potrzebę zorganizowania prelekcji p. prof. J. Liska np. w Małopolskim Ośrodku Doradztwa Rolniczego (dawniej KOPR) w Karniowicach k. Zabierzowa. Nie wszyscy mogą z różnych powodów pojechać na takie szkolenie do Skierniewic. A chętnych jest wielu. Podobne mogłoby też odbyć się w woj. opolskim dla ogrodników i winiarzy z tamtego regionu. Trzeba będzie skierować zapytania do pracowników Instytutu Ogrodnictwa, czy zechcą ruszyć w teren i wygłaszać tam prelekcje o uprawie winorośli?

O reńsko-hesskim sposobie uprawy winorośli w szpalerach dowiedziałem się właśnie z podręcznika p. prof. Jerzego Liska ("Winorośl w uprawie przydomowej i towarowej"). Później dopiero miałem okazję widzieć takie szpalery na Morawach. Jest to rozwiązanie nowoczesne i bardzo przydatne również w naszych warunkach klimatycznych.

[Dolnoslonzok]

Grzegorzu, zatem trzeba wystosować pismo do p. Liska, a ponadto do instytutu skierniewickiego. Warto, aby temat uprawy winorośli, omówiony przez osoby zawodowo zajmujące się tematem, stał się przedmiotem szkoleń ( w moim ODR były niegdyś takie szkolenia ), by zainteresować tą dziedziną rolnictwa przetwórców owoców choćby, czy rolników. Istotna rzecz to prośba o wykonanie badań genetycznych starych kultywarów. Doprawdy, objeżdżając wsie, natykamy się w każdej na stare, cenne okazy. Czy jest to jednak Chasselas, Muscat d'Eisenstadt, czy też Gelber Muskateller bez analizy nie da się jednoznacznie stwierdzić. Badania, potwierdzenie występowania w danym rejonie takich, a nie innych odmian, jakże zmieniłoby to wizerunek naszego kraju, w którym są regiony o tak bogatym siedlisku vinifer. To niewykorzystany i nadal tajemniczy dla wielu obszar.

[Dolnoslonzok]

Wczoraj posadziłem w oldrzyszowickim ogrodzie sadzonkę ( dwuletnią ) Traminer lub Cabernet Sauvignon. Moja wątpliwość bierze się stąd, że zagubiła się tabliczka z nazwą krzewu, który rósł dotychczas w moim ogrodzie w Kościerzycach. Jedyna pewność jest taka, że to sadzonka jednej z tych dwóch odmian, ponieważ rosły one obok siebie w tym miejscu uprawy.

Ukorzenia się pierwsza partia sztobrów, a korzenie wypuściły już : Heunisch Weiss, Chardonnay, Muscat de Saumur ( Muscat d' Eisenstadt ), Triumf ( z Anglii od p. Bell ) i zielony kultywar z opolskich Lasok.

[Dolnoslonzok]

I do ukorzenionych odmian dołączyła Chasselas Napoleon, którą podobnie jak Muscat de Saumur ( Muscat d'Eisenstadt ) otrzymałem od prowadzącej narodową kolekcję winorośli - p. Bell Z Anglii. A wszystko dzięki pomocy Grzegorza, czyli kt70.
( po lewej sadzonki własnego Chardonnay, po środku Chasselas, po lewej Muscat ). W poprzednich latach z trudem ukorzeniałem i bez powodzenia własne Chardonnay i Heunisch Weiss. W tym roku udało się, że mam po ca. 10 sadzonek tych odmian.

[jokaer]

Oj, bardzo pięknie korzonki puściły. Czy miałeś jakiś szczególny sposób na ich ukorzenienie?
Jakie to jest podłoże i w jakiej stały temp i czy teraz mają taką samą temp?

[Dolnoslonzok]

Końcówki sztobrów naciąłem i obsypałem ukorzeniaczem. Stały trzy tygodnie w łazience na kaloryferze. Podłoże to zwykłą ziemia ogrodnicza i kwiatowa. Co prawda mam już ukorzeniarkę, jednak nie chciałem do niej przenosić sztobrów z zalążkami korzeni. Sadzonki Heunisch Weiss natomiast otrzymałem natomiast zmodyfikowaną wersją "kapitana", tzn. trzymałem je w butelkach PET na kaloryferze, a stopki stały cały czas w wodzie. Dziś lub jutro przeniosę je do doniczek.