Ostatnie dwa tygodnie były bardzo intensywne. Wreszcie udało mi się posadzić wszystkie róże. Razem wyszło 120 sztuk. To wcale nie tak dużo i są tak jakoś rozproszone po ogrodzie, że wcale nie widać tej ilości. Utworzyłam cztery rabaty, plus jedną mniejszą, z przodu domu. Posadziłam też pięć hortensji i wszystkie byliny. Dzisiaj policzyłam i sama jestem zaskoczona, że tych bylin ze starego ogrodu udało mi się zabrać 30 szt.
To wcale nie tak mało. Zdążyłam ze wszystkim przed przymrozkami i powiem Wam, że mam lekki niedosyt 
Jeszcze trzeba do końca rozwieźć dwie spore górki ziemi, ale to może poczekać. Jakby mało mi było sadzenia, to wczoraj zamówiłam trzy trawy, klon palmowy i dwie hortensje. Czekam na dwie paczki, które zapewne przyjdą w tym tygodniu. Myślę jeszcze o zamówieniu kilkudziesięciu cisów. Chcemy trochę się osłonić od strony sąsiadów, żeby mieć nieco intymności. Tym bardziej, że z tej strony mamy taras. Muszę jeszcze poszukać dobrej oferty, bo to spory koszt. Dzisiaj będą różane portrety
Eglantyne, którą zabrałam ze sobą
Małgosiu, w sumie posadziłam 120 sztuk i nie czuję tego zupełnie. Z pomocą Ema poszło dość sprawnie. Mogłabym posadzić jeszcze kilkadziesiąt
Te hortensje na zdjęciu nie były jeszcze posadzone. Tylko tak je postawiłam poglądowo. Na tej rabatce posadziłam trzy sztuki i to takie, które nie powinny osiągnąć więcej niż 1-1,20m. Takie odmiany wybrałam, bo nie chciałam aby w przyszłości zasłoniły mi okno. A hortensje posadziłam co 1,10m, więc mam nadzieję, że odległości zostawiłam im w sam raz.
Żona Poety też powędrowała do nowego ogrodu
Jadziu, wyżej napisałam Małgosi, że hortensje tylko postawiłam. Docelowo rosną tam tylko 3 sztuki, z tych niskich odmian, więc nie powinno im być za ciasno.
Lasy wokoło nas są mieszane, iglasto-liściaste, pełne grzybów. Rosną prawie pod samym nosem, a nieopodal jest młodniak, gdzie zbieraliśmy prawdziwki i mnóstwo maślaków
W przyszłym sezonie będziemy więcej chodzić, bo w tym było mało czasu na grzybobranie.Nie mogłam zostawić Christopher Malowe, bo uwielbiam tę różę
Dorotko, przekonałam się podczas kopania co to znaczy gliniaste podłoże. Pomimo rozluźniania ciężko było kopać
Wiosną czeka nas jeszcze mnóstwo pracy, bo chcemy posiać trawę, a na takim podłożu to praktycznie niemożliwe. Trzeba będzie sypnąć kolejną warstwę lekkiej ziemi, bądź torfu i wszystko przelecieć glebogryzarką. Na samą myśl robi mi się słabo, ale jak mus to mus. Inaczej nie będzie trawnika, a my będziemy się taplać w błocie. Na różankę, taką porządną to trzeba będzie poczekać ze dwa, trzy sezony. Róże muszą się otrząsnąć po szoku związanym z brutalnym wyrwaniem z poprzedniego miejsca. Zwłaszcza, że niektóre egzemplarze są naprawdę duże.Winchester Cathedral również nie mogło zabraknąć
Justynko, nie mieliśmy wyjścia
Musieliśmy podnieść teren, bo inaczej wiecznie stałaby u nas woda. Było zbyt nisko w stosunku do drogi, ale też i do sąsiadów, którzy też mocno podnieśli swój teren. Trzeba się było zrównać.Jeden z dwóch Albrighton Rambler. W nowym ogrodzie jest tylko jeden. Drugi pozostał.
Aniu ? Tara, dziękuję za słowa otuchy
Jestem dobrej myśli co do większości, ale jest też kilka naprawdę słabo wyglądających i mam poważne obawy czy przeżyją? Wiosną się okaże. Trzeba będzie bardzo o nie zadbać, to może ruszą?
Joasiu, tak rozłożyliśmy prace, że tego sadzenia wcale tak mocno nie odczuliśmy. W sumie posadziłam 120 szt. Trochę boli kręgosłup i łapki bolą, ale jestem szczęśliwa, że zdążyłam, a i pogoda okazała się bardzo łaskawa w tym roku i pozwoliła długo działać.
Miejsca na panny będę miała dużo więcej, bo działka jest dwa razy większa. Ale nie będę się ograniczać do samych róż. Mam zamiar posadzić trawy ozdobne, byliny i wydzieliłam już miejsce na niewielki warzywnik. Dzisiaj M coś nieśmiało wspominał o jakiś drzewkach owocowych?
Na planowanie mam całą zimę.
Aniu ? Annes, skoro masz gliniastą ziemię, to wiesz o czym piszę. Też rozluźniałam glinę, ziemią lekką, próchniczą. Po przeczytaniu Twojego wpisu przypomniałam sobie, że przecież mam jeszcze trzy opakowania wiórów rogowych. Szybko pognałam do domku narzędziowego i wśród różnych klamotów znalazłam wióry
Ucieszyłam się, bo na sadzenie poszły trzy wiadra obornika granulowanego i to było nadal za mało. Nie chciało mi się już dokupować kolejnego, więc wióry były jak znalazł.Dobrze wypatrzyłaś spory odstęp od ogrodzenia. Mam zamiar zamówić cisy i posadzić wzdłuż ogrodzenia z sąsiadami. To mili ludzie, ale troszkę chcemy się osłonić, zwłaszcza, że od tej strony mamy taras.
Mary Rose rośnie na nowej rabacie w doborowym towarzystwie, z przodu domu
Kasiu, tak naprawdę to ja jestem w gorącej wodzie kąpana i chciałabym już mieć wszystko posadzone
Wiem, że tak się nie da, a tworzenie ogrodu, to wieloletnia praca. Tym bardziej, że po jakimś czasie znów coś zmieniamy, poprawiamy i tak to tworzenie trwa w nieskończoność . A doskonały to chyba nie jest żaden ogród, bo my ?ogrodniczki/ogrodnicy, patrzymy na niego zawsze krytycznym okiem. Poza tym rośliny też rządzą się swoimi prawami i rosną jak im się podoba. Ale doświadczenie na pewno się przyda. Nawet teraz, przy sadzeniu róż, wiedziałam jaką wysokość i szerokość potrafią osiągnąć poszczególne odmiany. To była bardzo przydatna wiedza. To prawda, że róże preferują podłoże gliniaste, ale też trzeba je rozluźnić, bo gdy jest susza, glina staje się twarda jak skała i nic nie przepuszcza. Przy sadzeniu starałam się tę glebę nieco rozluźniać. Mam nadzieję, że różom w nowym miejscu będzie dobrze i zechcą współpracować.Port Sunlight po dość brutalnym wykopaniu bardzo długo stał w miejscu i stracił kilka pędów. teraz zobaczyłam nowe, czerwone wypustki - więc jest szansa, że będzie dobrze.
Marysiu, witam Cię serdecznie
Decyzja o zmianie miejsca zamieszkania wywróciła całe nasze dotychczasowe życie do góry nogami. Powoli przyzwyczajamy się do nowego otoczenia, które jest wyjątkowo urokliwe i do ludzi, którzy są naszymi nowymi sąsiadami. Ten rok był trudny od samego początku, bo w styczniu wypadek i długa rehabilitacja. Potem ten wstrętny wirus
, a pomiędzy tym wszystkim ogromnie ważna życiowa decyzja, związana z przeprowadzką. Sama przeprowadzka na wariackich papierach. Logistycznie bardzo trudne przedsięwzięcie, bo to nie tylko oczyszczenie starego domu ze wszystkiego, ale też pełnia sezonu w ogrodzie i trzeba było zabrać chociaż część roślin. Potem musieliśmy je jakoś zabezpieczyć na nowym miejscu, gdzie sporą część wkopaliśmy do gruntu, reszta została w donicach. Teraz znów wykopywanie wszystkiego od nowa i nawiezienie kilkunastu ciężarówek ziemi, a potem kolejne sadzenie. Zwariować można 
A przy tym wszystkim trzeba było urządzać się w nowym domu i pracować. Matko i córko! Jak patrzę na to z perspektywy tych kilku miesięcy, to wydaje mi się to wszystko nierealne. A jednak jakoś się ogarnęliśmy i z końcówką sezonu nawet posadziłam te 120 sztuk różanych krzewów, że o bylinach nie wspomnę. Gdyby mi ktoś powiedział na początku roku, że w tym tempie będziemy przez to wszystko przechodzić, to chyba bym nie uwierzyła, tylko popukała się mocno w czoło 
Pomimo wszystko nie żałuję i jak patrzę na to nasze nowe miejsce na ziemi, to dostaję skrzydeł i chce mi się działać i pracować, żeby tworzyć całkiem nowy kawałek raju. Piesek, to posokowiec bawarski ? jak najbardziej rasa myśliwska.
Sławko, witam Cię serdecznie
Wow, 250 szt różanych piękności? Toż to istny raj. Jeśli będziesz miała czas na zabranie wszystkiego to super. Ja niestety nie miałam takiej możliwości, bo przeprowadzka była w pełni sezonu, a niektóre róże jednak zbyt ogromne. Selekcja różana była dla dość prosta. W pierwszej kolejności zabrałam te najmłodsze, najmniejsze, z którymi było mało kłopotu. Potem wykopywaliśmy te większe. Dla mnie najważniejszym kryterium było to, jak konkretna róża rosła. Jeśli rosła dobrze, kwitła obficie, nie przysparzała żadnych problemów, to dostawała zielony bilet. Drugim kryterium było przywiązanie do konkretnych odmian. Mam tutaj na myśli zwłaszcza Austinki, do których ciągnie mnie najmocniej. Niestety nie udało mi się zabrać kilku, które były po prostu zbyt wielkie i nie starczyło już czasu. Bardzo żałuję też, że zostawiłam z przodu domu kilka naprawdę pięknych egzemplarzy jak np. Robin Hood, dwie Balleriny, Grand Duc Jean, Sekel. Boleję nad tym bardzo, ale nie było jak. Pozostawiłam też wszystkie rododendrony, hortensje i tych mi najbardziej żal, bo to były już kilkuletnie dorodne krzewy. Zresztą potem nowy właściciel uniemożliwił mi zabranie czegokolwiek,/nawet pergole, podpory zostały/ chociaż początkowo umowa była inna?
Cóż, nie ma już tematu. Sprawa zamknięta i szkoda nerwów na roztrząsanie tego co było. Nauczka na przyszłość! Wszystko musi być na papierze, nawet wydawałoby się tak błahe sprawy jak roślinność w ogrodzie, czy architektura ogrodowa.Darcey Bussel źle zniosła przeprowadzkę
Mam nadzieję, że się jednak ogarnie i jeszcze pokaże całe swoje piękno
Ewo - Ewita, pomocnik na szczęście już trochę wyrósł z kopania, ale nadal mu figle w głowie, więc trzeba będzie go pilnować, żeby nie podkopał tego i owego
Wiem, że lepsza glina niż piach, ale do kopania jest trudna. Dam jednak radę, bo jestem zdeterminowana i nastawiona na działanie. Nie boję się pracy, a nowe wyzwania dodają mi tylko skrzydeł.
Boscobele zabrałam oba, a dosadziłam jeszcze trzeciego do kompletu. Liczę na fajny efekt.
Grace, została. Krzaczek był marniutki. Trzeba będzie kupić nową, bo to piękna róża
Jayne Austin też została
Niesamowite, że udało ci się dogadać w tej kwestii z nowymi właścicielami.. Trafiłaś na dobrych ludzi. Znajomy podczas sprzedawania domu miał zaznaczone że chce wziąć kilka klonów palmowych, a potencjalni kupcy od razu powiedzieli, że albo z drzewkami albo wcale.. 
. Zanim się obejrzysz będziesz popijała kawkę na tarasie i delektowała się zapachem swoich róż 
Pamiętam jak Sisi bigielka była w ogródku, to przez wióry miałam nawet piwonie wykopane wszystko gdzie były wióry. Zdróweczka i mnóstwo sił Ci zyczę 
Pracowałam wśród leśników i jeździłam na Hubertusy wtedy poznałam posokowce. Jeden taki skradł moje serce, że już chciałam kupić ale mieszkam w miejscu gdzie dookoła są lasy i uprzedzili mnie koledzy... wystarczy zapach i psa nie będę miała 
No, zobaczymy na wiosnę, jak to będzie wyglądać. 
Oby nie był tylko zbyt wielki, to reszta jest bez znaczenia. Czy to prawda Gosiu, że klony nie lubią słonecznego stanowiska? W jakim miejscu rosną Twoje?
Będzie pięknie, teraz kilka miesięcy spokoju, odpoczynku. Tak jest z zakupami internetowymi, że nie wszystko nas zadowala. Może marna hortensja odbije. Lasek za ogrodzeniem będzie super tłem dla Twoich różanych krzaczków.
