CHAENORHINUM Lniczka
FOTO w sieci
Lniczki to delikatne, niskie byliny o cienkich, długich, ulistnionych, leżącyh pędach. Tworzą lużne darnie. Liście maja małe, lekko zaokrąglone z ostrymi końcami. Na końcach pędów wargowe kwiaty zebrane są w groniasty kwiatostan, który wydłuża się wraz z dorastaniem i pojawianiem się nowych kwiatów. Kwiaty podobne są do kwiatów?lwiej paszczy?, ale są otwarte.
Rosną w Europie południowo zachodniej w rejonie śródziemnomorskim.
W ogrodach skalnych uprawia się:
Chaenorhinum glareosum Lniczka hiszpańska, wysokość 10-20 cm, kwiaty wargowe, bladofioletowe do liliowych z żółtym środkiem, kwitnie VI-VIII, Hiszpania ? Sierra Nevada, USDA 6-7.
Chaenorhinum origanifolium Lniczka lebiodkolistna, wysokość 5-10 cm, kwiaty bladofioletowe do liliowuch z żółtym środkiem, kwitnie V-VII, Europa południowo zachodnia rejon śródziemnomorski, USDA 7.
Odmianysą bardziej intensywnie wybarwione. ?Arista? kwiaty fioletoworóżowe najciemniejsze , Blue Dreams?kwiaty niebieskofioletowe, ?Dreamcather? kwiaty niebieskoliliowe,?Summer Skies? odmiana najodporniejsza.
Uprawa Lniczki są roślinami łatwymi w uprawie, ale nie są trwałe, nie są bowiem mrozoodporne.
Stanowisko słoneczne (wystawa południowa lub zachodnnia), suche, ciepłe. Gleba mineralna zasobna, lekka, piaszczysto ilasta żwirowo kamienista. Odczyn zasadowy do obojętnego.
Podłoże ziemia darniowa : ziemia liściowa : żwir wapienny : grys 1 : 1 : 1 : 1 + drenaz + Ca
Wymagania Roślina nie wytrzymująca naszych warunków klimatycznych. Nawet jeżeli przetrwają zimę pod okryciem czy w zimnym zadaszonym pomieszczeniu to w następnym sezonie wegetacyjnym nie mają już zwartego pokroju i kwitną słabiej. Nie warto więc traktować ich jako rośliny wieloletnie lecz wysiewać corocznie.
Rozmnażanie Siew w temperaturze pokojowej - łatwo.
