No muszę, bo się uduszę.
Znaczy... chcę podzielić się z Wami tym, co widziałam podczas mojego wyjazdu. Oprócz wspaniałych widoków, każdego dnia innych, podziwiałam też ciekawą roślinność. Zobaczcie także.
Dziewięćsił - tego kwiecia było w Pieninach dużo. Na trzecim zdjęciu udało mi się uchwycić owady, które właśnie spożywały sobie obiad.
Inne roślinki, których nazw nie znam.
Kolacja "upolowana" na górskim szlaku. Było pyszne, mniam. Czujecie ten zapach i smak?
A ta roślina zdobiła płot pewnego domu. Oczywiście nie znam nazwy.
Przed wyjściem na szlak piłam poranną kawę w takim towarzystwie. Zdjęcie robione z ławki na podwórku domu, w którym mieliśmy pokój.
No i te widoki...
Na szlaku konieczny był odpoczynek. Uwierzcie, lepszej kawy niż ta, w bazie namiotowej na Lubaniu, to w życiu nie piłam. A wszystko kosztowało "co łaska" do słoika.
Bywało, że musiałam się dogadać z psem bacy. Obłaskawiłam bestię, strażnika owiec. W efekcie ładnie mi zapozował do zdjęcia i stracił zainteresowanie moją osobą.
Nie zawsze było tak pięknie. Na Śnieżnik nie weszłam ze względu na okropne warunki pogodowe. Sudety Wschodnie, to tak jakby na dokładkę odwiedziliśmy i niestety doszliśmy tylko do schroniska pod Śnieżnikiem. Mgła i deszcz pokrzyżowały nam plany.
Na koniec trochę lokalnej egzotyki. Flisacy i strażacy ochotniczej straży pożarnej zbierali się na Dożynki w Czorsztynie.
Jednym słowem wczasy były bardzo aktywne. Na szlaku wyzywałam się sama siebie, jednak zmęczenie mijało bardzo szybko i już wieczorem planowałam wycieczkę na następny dzień. Mąż się kontuzjował (nogę konkretnie), więc większość pieszych wypraw odbyłam sama. Obcowanie z naturą i pokonywanie własnych ograniczeń daje takiego kopa, że aż chce mi się od października do pracy wrócić. Domowe roślinki przeżyły pod opieką siostrzenicy. W ogrodzie tak zarosło chwastami, że nie wiem w co łapy włożyć. Co tam, wszystko pomału uporządkuję, a co przeżyłam, to moje. I to by było na tyle.
Zima jednak długa, drożyzna niepojęta, trzeba się jakoś zabezpieczyć. 
Mam ją już od jakiegoś czasu, chyba z miesiąc. Wstyd się przyznać, ale jeszcze nie przesadziłam. A mówią, że na emeryturze ma się dużo czasu 
Muszę się jednak zebrać i przed wyjazdem w góry zrobić porządek. Wyjdzie pewnie kilka doniczek, bo w tej jest bardzo gęsto i aż się prosi żeby rozsadzić. I znowu będą nadwyżki do oddania. No do roboty, ogórki "krokodylki" same do słoików się nie zapakują.
, wróciłam. Jestem już po wczasach. Było suuuuperrr. Mam trochę zdjęć roślin, na które trafiłam w Gorcach, Pininach i Beskidzie Sądeckim. Jaka szkoda, że nie mogę Wam pokazać na zdjęciach wszystkich emocji, jakie doznawałam chodząc po górach i zachwycając się otaczającą przyrodą. Fotki będą wkrótce, bo najpierw muszę ogarnąć ogród i domowe doniczkowce.
