W pokoju nie było wentylatora, nie wspominając o klimatyzacji.
Myślałem, że się ugotujemy, wszak jesteśmy prawie na równiku. Ale nie.
Temperatura w nocy spadała nawet do 10°C.
Pobudka piąta rano, śniadanie, wyjazd o godzinie szóstej.
Jedziemy do PN Serengeti.
Obowiązkowo podziwiamy wschód słońca.
Po drodze mijamy niedużą wioskę.
Stragan z pamiątkami już czynny, sklepy otwarte.
Po dwóch godzinach jazdy stajemy przed bramą wjazdową do Obszaru Chronionego Ngorongoro.
Za wjazd do parków trzeba płacić w twardej walucie.
Kiedyś płacono bezpośrednio strażnikom, przy wjeździe, żywą gotówką. Obecnie, by ukrócić przekręty, nasz miejscowy przewodnik, płacił przelewem z konta. Oczywiście konto zostało zasilone pieniędzmi zebranymi zaraz po przyjeździe do Mombasy.
My jednak ominiemy bezpośrednio Krater Ngorongoro i popędzimy do Serengeti.
Marzec to początek pory deszczowej. Charakterystyczne jest to, że ulewy występują lokalnie i przeważnie wieczorem lub w nocy. Bujna już roślinność zaskakuje odcieniami zieleni.
Już za bramą rozciągają się przepiękne widoki.
Jedziemy pięknym płaskowyżem.
W oddali widać pasące się zwierzęta: gnu z cielakami, zebry i spore stado strusi.
[/url]Zatrzymujemy się, by popatrzyć na parę strusi afrykańskich
i kilka chwil później na zebry.
Obszar wokół Ngorongoro to rdzenne ziemie Masajów (o Masajach będzie okazja jeszcze napisać).
Masaj wypasający owce.
Typowe dla plemion masajskich chaty pasterskie.
Wioska masajska z zagrodą dla zwierząt.
W cieniu akacji.
Pejzaż zaczyna się zmieniać. Powoli opuszczamy Obszar Chroniony Ngorongoro.
W końcu docieramy do bramy Parku Serengeti. Chociaż jest to brama jedynie symboliczna, wysiadamy by zrobić kilka zdjęć i rozprostować kości.
Park Narodowy Serengeti należy do największych i najbardziej znanych obszarów chronionych na świecie. Jego powierzchnia wynosi blisko 15 000 km?. Park obejmuje płaską równinę porośniętą trawiastą sawanną, z pojedynczymi skalistymi wzgórzami i kępami drzew akacjowych. Nigdzie poza Serengeti dzikie ssaki nie żyją w tak gigantycznych ilościach, nigdzie nie spotyka się tak wielkich stad zwierząt kopytnych i tylu krążących wokół nich drapieżników. W szczytowym okresie równiny Parku przemierza 2 mln gnu. Park jest ostoją dla 28 gatunków kopytnych. Siłą rzeczy, to tu występują największe stada lwów na świecie. W 1981 roku PN Serengeti wpisany został na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wszystkie drogi prowadzą do Serengeti.
Rozległe przestrzenie Parku urozmaicają formacje skalne porośnięte "bujną" roślinnością. Na skałach można spotkać wygrzewające się w słońcu drapieżniki. Stanowią też znakomity punkt obserwacyjny.
Docieramy do Naabi Hill.
To właśnie taka formacja skalna, tylko bardziej okazała.
Tutaj nasz przewodnik załatwia formalności z pobytem w Parku, tutaj można kupić pamiątki, skorzystać z toalety.
Korzystamy z przerwy i wspinamy się na skałę.
Bardzo mi się tu podoba.
W dole widać sklepik z pamiątkami, biuro i miejsce gdzie można coś zjeść.
Na skałach wygrzewają się agamy. Pełno ich wszędzie.
Agama płaskogłowa.
Podziwiamy zapierające dech w piersiach bezkresne widoki Serengeti.
Pora ruszać w dalszą drogę.
cdn
Wspaniała podróż 
[/url]
Atrakcyjnie zdobione drzwi.
