Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawa Wewnętrznych i Administracji w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów, w obiektach oraz na terenach przyległych do nich zabronione jest wykonywanie czynności, które mogą spowodować pożar lub jego rozprzestrzenianie się, a w szczególności:
rozpalanie ognia (?) w miejscu umożliwiającym zapalenie się materiałów palnych (§4 ust. 1 pkt 5),
składowanie poza budynkami w odległości mniejszej niż 4 m. od granicy działki sąsiedniej materiałów palnych, w tym pozostałości roślinnych, gałęzi, chrustu (§4 ust. 1 pkt 6),
używanie otwartego ognia (?) w odległości mniejszej niż 10 m. od miejsca omłotów i miejsc występowania palnych płodów rolnych (§41 ust. 3),
wykonywanie czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo pożaru (w tym rozniecanie ognia w miejscach niewyznaczonych do tego celu) w lasach, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk, jak również w odległości do 100 m. od granicy lasów (§40 ust. 1).
Podczas palenia ogniska należy mieć również na uwadze przepisy ustawy o odpadach dotyczące spalania odpadów poza instalacjami i urządzeniami. Często używanym materiałem do palenia ognisk są ?odpady zielone? stanowiące części roślin pochodzących z pielęgnacji terenów zielonych, ogrodów itp. W art. 30 ust. 1 ustawy o odpadach zakazano przetwarzania odpadów poza instalacjami lub urządzeniami, natomiast w art. 31 ust. 7 dopuszczono wprawdzie spalanie zgromadzonych pozostałości roślinnych poza instalacjami i urządzeniami lecz wyłącznie w przypadku kiedy nie są one objęte obowiązkiem selektywnego zbierania. W tym miejscu należałoby rozróżnić przetwarzanie (spalanie rozumiane jako proces unieszkodliwiania niebędący odzyskiem) odpadów poza instalacjami lub urządzeniami, a ?paleniem ogniska? będącego elementem zabawy i rozrywki.
Innym, również istotnym przepisem regulującym palenia ogniska na terenie prywatnej posesji jest przepis ?prawa sąsiedzkiego?. Obowiązuje prawny nakaz, zapisany w art. 144 Kodeksu cywilnego, powstrzymania się od działań, które zakłócałyby korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę wynikającą ze społeczno ? gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Palenie ogniska odpowiada dyspozycji tego przepisu. Jeżeli nie narusza ono tego uniwersalnego miernika bezprawności, jakim jest ?przeciętna miara? (wynikająca ze społeczno ? gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych), to palenie jest dozwolone, jeżeli narusza ? jest zakazane. Sankcji za naruszenie ?przeciętnej miary? można szukać także w Kodeksie wykroczeń przyjmując, że dopuszczenie do przedostania się np. dymu pochodzącego z takiego paleniska w miejsce dostępne dla publiczności jest zanieczyszczeniem w rozumieniu art. 145 Kodeksu wykroczeń które zagrożone jest mandatem karnym w wysokości do 500 zł.
Problemem w Polsce jest że na wszystko szukamy przepisu i że coś się komuś wydaje.
NIE WSZYSTKO MOŻE ZOSTAĆ W OGNISKU SPALONE
Wzniecenie ogniska na własnej działce, w miejscu niezabronionym przez regulacje rozporządzenia (i odrębne przepisy, powyżej przytoczono najbardziej interesujące nas przypadki) jest legalne. Istotne jest jednak, czego używamy do rozpalania ogniska. Jeżeli jest to np. drewno kominkowe, zakupione specjalnie do tego celu wraz z rozpałką ? właściwe organy nie mają podstaw do interwencji.
Dozwolone jest również spalanie ściętych gałęzi krzaków i drzew z posesji, ale pod jednym warunkiem ? jeżeli gmina nie organizuje odbioru tych odpadów od mieszkańców (art. 31 ust. 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach). Przeważnie jednak gminy cyklicznie odbierają od mieszkańców bioodpady, dlatego spalanie ich w ognisku grozi karą grzywny lub aresztu nakładaną na podstawie art. 191 ustawy o odpadach. Oczywiście całkowicie zabronione jest spalanie innych odpadów.
Ognisko powinno zostać wzniecone w wyznaczonym miejscu, najlepiej obłożonym kamieniami, w stalowej beczce, tak aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzenienia się ognia. Odpowiednie zabezpieczenie tego miejsca nie pozwoli na zakwalifikowanie rozpalenia ogniska, jako jednej z czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się w rozumieniu art. 82 Kodeksu wykroczeń.
W postępowaniu mandatowym można otrzymać grzywnę w wysokości od 20 zł do 500 zł. Co zrobić gdy Straż Miejska albo Policja interweniuje - naszym zdaniem - niesłusznie? Przede wszystkim zwrócić uwagę na podstawę prawną nałożonej grzywny. Mandat powinien zawierać informację o popełnionym wykroczeniu. Funkcjonariusz nakładający grzywnę obowiązany jest poinformować sprawcę wykroczenia o prawie odmowy przyjęcia mandatu karnego i o skutkach prawnych takiej odmowy. Jeżeli domniemany sprawca wykroczenia uważa, że nie popełnił wykroczenia - nie powinien przyjmować mandatu. Szczególnie nie powinno się przyjmować mandatu "dla świętego spokoju". Wówczas sprawa zostanie rozpoznana przez Sąd Rejonowy właściwy dla miejsca popełnienia wykroczenia.
Beata
