W naturze porastają cześć Australii ( stąd nazwa, od pierwszej znalezionej na tym terenie hoi), wysypy Południowego Pacyfiku, stanowiska w Malezji i Indochinach. Zasiedlają skrajnie różne stanowiska od wilgotnych, po niemal pustynne.
Cykl życiowy, uzależniony jest od klimatu : hoje stanowisk wilgotnych, wegetują przez cały rok, mają liście gładkie, lśniące i stosunkowo cienkie, gdyż nie muszą kumulować wody w komórkach.
Te odmiany są delikatniejsze do uprawy mieszkaniowej i przy suchym powietrzu często zrzucają liście i kwiatostany ( np. H.A.var. paxtoni variegata/ australis Lisa).
Hoje rosnące w suchych biotopach, w zimie zapadają w stan spoczynku.
Ich duże liście z grubą skórą, są twarde, jędrne, grube, a komórki stanowią rezerwuary wody ( często deszcz spada raz na 3 miesiące, więc tylko zapas wody w tkankach i hibernacja, umożliwia przeżycie).
Występowanie hoi w Australii, jest niemal ograniczone do niewielkiego obszaru zachodniej części kontynentu. Panuje tam klimat prawie śródziemnomorski z ciepłym i suchym latem,
a chłodną i wilgotną zimą. ( patrz - uprawa bugenwilli, oleandra, milinu)
Wszystkie gatunki hoi australis są łatwe w hodowli i polecane nawet początkującym miłośnikom tych roślin. Chętnie kwitną (od sierpnia do listopada) i szybko przyrastają.
Preferują ziemię przepuszczalną a nie znoszą ciężkiej i wilgotnej, ze stagnująca wodą.
Rośliny należące do grupy H.australis:
hoja australis ssp.. australis/ H. dalrympleana/H. pilosa/H. keysii/H.. pubescens /H. oligotricha - chętne do wspinaczki pnącze o liściach jasnozielonych, pod spodem mechatych ( owłosienie tylko na starszych liściach); o formie owalnej, z charakterystycznym pochyleniem. Liście mają długość od 4 - 9 cm, a szerokość - 2,5 - 5 cm. Hoja ta kwitnie rzadko i niechętnie, i ma najmniej ciekawe kwiatostany z całego rodziny australijek.
hoja australis ssp.. tenuipes/H. SSP oligotricha/Gymnema recurvifolium/H. bicarinata/
H. barrackii/H.papillantha /H. lactea- ma duże owalne lub okrągłe, gładkie liście długości 6-14 cm i do 7 cm szerokości !!! ciemnozielone z charakterystycznym języczkiem na końcu, najczęściej bezwłose lub ze szczątkowym meszkiem na spodzie. W naturze najczęściej jest epifitem ( rośnie na drzewach w pasie obrzeża ciepłych i wilgotnych lasów tropikalnych, w pełnym cieniu), czasem kotwiczy także w ziemi. w strefie nabrzeżnej i wije się na drzewie, jak giętki bluszcz.
Ten gatunek, jest najczęściej sprzedawany, jako "zielona aureola na drucie".
hoja australis ssp.Sanae - zwykle przyjmuje formę słabo rosnącego krzewu, o liściach w soczystym żółto-zielonymi odcieniu. Liście nieduże : 2 - 5 cm długości i 1,5 - 6 cm. Krawędzie liścia, są zawsze bardzo silnie odchylone wzdłuż nerwu, do tyłu.
Kwitnie chętnie, płatki kwiatów są kremowo-białe z różowymi lub czerwonymi plamami u podstawy. Występuje minn. na południe od Cooktown (Queensland) i woli gleby słabo próchniczne,
z niewielką ilością substancji odżywczych.
hoja australis ssp.oramicola- endemiczna hoja suchego, bezwietrznego klimatu Bathurst Island (na północny-zachód od Darwin), wolno rosnąca, potrzebująca suchego i chłodnego powietrza.
Podtyp ten, ma mocno pofalowane liście, zawsze zwrócone pionowo do góry w stosunku do łodyg.
Liście błyszczące z zewnątrz, żółto-zielone, podłużne, o długości większej niż niż 5 cm.
Kwitnie pojawiają się wyłącznie na końcach nowych krótkopędów, na początku października.
W uprawie, potrzebuje maleńkich doniczek, suszy, chłodu a i tak rośnie bardzo, bardzo wolno.
hoja australis ssp.. rupicola- hoja gorących, pustynnych obszarów skalistych - mistrz przetrwania w trudnych warunkach.
Rośnie w zachodniej i północnej Australii w Kimberley na rozprażonych słońcem skałach piaskowca, gdzie susza trwa czasem 6 miesięcy w roku. Podłoże skaliste jest bardzo ubogie w próchnicę, mimo to skalna rupicola (rupis-łac. = kamień) rośnie dobrze i kwitnie chętnie.
Każda cześć tego podgatunku, jest spichlerzem wody pokrytym ochronnym, miękkim i sutym owłosieniem. Długie i bardzo grube liście( od 4 - 15 cm długości i 3 - 7 cm szerokości) są luźno zawieszone na mięsistych, sukulentowych i łykowatych łodygach. Pojedyncze kwiaty są kremowo-białe z czerwonym zabarwieniem serca (o średnicy 1 - 2,5 cm)zebrane w luźne parasole po 10 - 30 sztuk.
W uprawie domowej trzeba traktować ją jak "super kaktusa" i do maleńkiej doniczki z suchym podłożem, włożyć tabliczkę z obrazkiem przekreślonej konewki!
Najczęściej spotykane odmiany handlowe:
hoja australis var. Tonga - ma największe kwiaty i liście wśród wszystkich hoi z grupy australis.
hoja australis var. paxtoni - szerokolistny kultywar uprawiany w ziemi.
hoja australis var. paxtoni variegata - uprawna forma ozdobne, której liście mają różne variegacje bieli i zieleni.
**********************
hoja australis var. paxtoni variegata/ Australis Lisa
Kolory na stanowisku z pełnym, południowym naświetleniem
w tej chwili kwiatków nie ma 
