Szkło wodne ? roztwór wodny krzemianów sodu lub potasu. Powstaje w wyniku reakcji wodnego roztworu wodorotlenku sodu lub wodorotlenku potasu z krzemionką wzór Na2SiO3.
Jakkolwiek czasami podaje się wzory sumaryczne szkła wodnego, w rzeczywistości składa się ono z mieszaniny cyklicznych i liniowych oligomerów krzemianowych, powstających na skutek pękania wiązań Si-O-Si w krzemionce i powstawania w to miejsce grup -SiONa lub SiOK. Proporcje układów cyklicznych i liniowych oraz ich średnie masy cząsteczkowe zależą od proporcji wodorotlenków do krzemionki oraz stężenia roztworu. Sodowe szkło wodne zostało wynalezione przed około 6000 laty przez mieszkańców Teb ? starożytnego miasta w górnym Egipcie. Do połowy XIX wieku nie znaleziono zastosowania dla tej substancji, więc popadła w zapomnienie. Dopiero w 1841 roku powstała we Francji pierwsza fabryka szkła wodnego.
W końcu XX i szczególnie na początku XXI wieku zwrócono uwagę na możliwość wykorzystania szkieł wodnych w ochronie środowiska. Przemawia za tym wiele ich szczególnych właściwości. Zaletami krzemianu sodu są m.in. ekonomiczność stosowania związana z niską ceną przy możliwości uzyskiwania znacznych korzyści techniczno -ekonomicznych, a jednocześnie możliwość dostosowania proporcji parametrów fizykochemicznych (np. zawartość podstawowych tlenków SiO2, Na2O, gęstość, lepkość itp.) do indywidualnych wymagań odbiorcy .
Szkła wodne hamują korozję, zapobiegają odkładaniu się osadów, są przydatne również w układach, które już wcześniej uległy znacznej korozji . Charakteryzuje je słaba reaktywność i dość wysoka stabilność, nieograniczona rozpuszczalność w wodzie oraz niepalność.
Z uwagi na wysoką alkaliczność wszystkie rodzaje szkieł wodnych działają na skórę powodując oparzenia, należy unikać przy kontakcie z nimi zanieczyszczenia oczu, połknięcia (spożycia) i wdychania. W przypadku niezamierzonego ich uwolnienia do środowiska strefę ?skażenia? ogranicza się poprzez zabezpieczenie obrzeży wycieku piaskiem i neutralizację roztworem kwasu siarkowego.
Z ekologicznego punktu widzenia są nietoksyczne, czyli przyjazne środowisku przyrodniczemu, co pozwala na dodawanie szkła wodnego do wody przeznaczonej do picia, jak i na odprowadzenie wód pochłodniczych do zbiornika bez oczyszczania.
Krzemian sodu nie jest materiałem niebezpiecznym, a zatem łatwym do transportowania w cysternach kolejowych, samochodowych oraz pojemnikach metalowych.
Szkło wodne jest cieczą, której lepkość rośnie gwałtownie wraz ze wzrostem stężenia krzemianów w wodzie. Po odparowaniu wody, ze szkła wodnego powstaje półprzezroczysta masa, o strukturze zbliżonej do szkła, nie posiadająca jednak typowych cech użytkowych szkła, ze względu na zbyt duży udział jonów metali w mieszaninie. Szkło wodne otrzymywane bezpośrednio z nieoczyszczonego dobrze piasku ma barwę brunatną i jest stosowane głównie jako klej i kit w budownictwie.
Zastosowanie w ogrodnictwie i sadownictwie jako:
(fungicyd)
Okresie bezlistnym opryskiwać drzewa ,krzewy(jesień, zima)
2%(20ml na 1L wody)
W czasie wegetacji
0,5-1%(5-10mlna 1L wody)
(owicydy)
Wczesna wiosną
5%(50ml na 1Lwody)
Uwaga :Szkło wodne nie jest toksyczne ale w kontakcie ze skóra powoduje oparzania trzeba pamiętać o okryciu ochronnym i okularach. Podczas opryskiwania szkłem wodnym należy uważać aby nie zachlapać szyb i innych powierzchni, ponieważ trudno je potem oczyścić, pamiętaj także o wypłukaniu opryskiwacza.
Szkło można kupić w sklepach z chemią budowlaną i większych hipermarketach
